Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 marca 2010 r., sygn. I SA/Gd 118/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędzia NSA Alicja Stępień, Protokolant Sekretarz Sądowy Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 marca 2010 r. sprawy ze skargi B.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 4 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do lipca 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Gd 118/10

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 20 grudnia 2007 r., w sprawie sygn. akt I SA/Gd 929/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu skargi Skarżącego B. K., uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej . z 4 września 2006 r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od marca do lipca 2001 r. i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Kontroli Skarbowej z 2 czerwca 2006 r., nr [...] oraz orzekł o kosztach sądowych.

W uzasadnieniu WSA przedstawił dotychczasowy przebieg sprawy. W tych ramach Sąd wskazał, że zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez organy skarbowe skarżący w składanych deklaracjach podatku od towarów i usług we wskazanym wyżej okresie deklarował sprzedaż opodatkowaną wg stawki 0% - eksport telefonów komórkowych oraz wg stawki 22% - sprzedaż krajową telefonów komórkowych. Decyzją z 2 czerwca 2006 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej po ponownym rozpoznaniu sprawy określił Skarżącemu nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za poszczególne miesiące od marca do lipca 2001 r. Jednocześnie organ uznał, że czynności deklarowane przez Skarżącego jako eksport telefonów były w rzeczywistości czynnościami sprzedaży na terenie kraju na rzecz nieustalonych nabywców, a zatem brak było podstaw do zastosowania 0% stawki podatku VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że posiadanie przez Skarżącego dokumentów SAD nie było wystarczające do stwierdzenia o zaistnieniu eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; dalej jako ustawa o VAT). Zdaniem organu odwoławczego w sprawie prawidłowo ustalono, że nie miał miejsca eksport towarów, o czym świadczyły zeznania świadków - osób wskazanych w fakturach sprzedaży jako odbiorcy, którzy zeznali, że nie pośredniczyli w imporcie, ani też nie przekazywali do Polski środków pieniężnych. Również z pozostałych dowodów zgromadzonych w postępowaniu podatkowym oraz znajdujących się w aktach Prokuratury Okręgowej w G., w tym dokumentów urzędów celnych krajów przeznaczenia wynikało, że sprzedawane telefony nie zostały wwiezione na terytorium tych krajów.