Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 stycznia 2010 r., sygn. II SA/Wa 702/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło (spr.), Sędziowie WSA Adam Lipiński, Eugeniusz Wasilewski, Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ` oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] listopada 2007 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 w związku z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] września 2007 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 154 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, odmawiającą uchylenia decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lutego 2000 r., nr [...] w przedmiocie odmowy J. D. skorygowania zaświadczenia o wysokości uposażenia dla celów emerytalnych. W uzasadnieniu podał, że [...] J. D. złożył wniosek do Dyrektora Departamentu Ekonomicznego Ministra Obrony Narodowej o sprostowanie zaświadczenia finansowego dla celów emerytalnych, poprzez przyjęcie do podstawy emerytury uposażenia jakie otrzymał w miesiącu styczniu 1991 r., a nie jak przyjął wojskowy organ emerytalny, uposażenia za miesiąc marzec 1991 r., tj. za ostatni miesiąc pełnienia przez tego oficera zawodowej służby wojskowej. Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] lutego 2000 r., nr [...], utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] stycznia 2000 r., nr [...], którą odmówił sprostowania tego zaświadczenia, bowiem zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie unormowaniami prawnymi, do podstawy wymiaru świadczenia emerytalnego przyjęto uposażenie jakie otrzymał J. D. za ostatni miesiąc służby, tj. miesiąc marzec 1991 r. Odmawiając uchylenia swojej decyzji z dnia [...] lutego 2000 r., nr [...], Minister Obrony Narodowej podał w uzasadnieniu swego stanowiska, że tryb przewidziany w art. 154 Kodeksu postępowania administracyjnego służy organom administracji do usuwania takich decyzji ostatecznych, które organy te uważają za niecelowe bądź sprzeczne z zakreśloną linią postępowania w sprawach danego rodzaju, a powołana decyzja nr [...] nie jest dotknięta wskazanymi wadami.