Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 12 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Bd 826/09

1. Istotne, zdaniem Sadu, jest wykazanie w sprawozdaniu nie tylko przedmiotu pomocy, ale też i podmiotów tej pomocy, jak i czasu jej przyznania. Dopiero dokładna relacja z wykorzystania środków finansowych pochodzących z tej konkretnej darowizny poprzez określenie podmiotów korzystających z pomocy, skonkretyzowanie działań charytatywno-opiekuńczych oraz czasu tych działań, umożliwia sprawdzenie, czy środki finansowe przekazane w formie darowizny w rzeczywistości realizują cele premiowane odliczeniem od dochodu, o którym mowa w art. 55 ust. 7 ustawy kościelnej.

2. Dokument prywatny w postaci sprawozdania, o którym stanowi art. 55 ust. 7 ustawy kościelnej, musi odzwierciedlać dokładną relację z pomocy charytatywno-opiekuńczej udzielonej ze środków finansowych pochodzących z danej darowizny. Zatem osoby reprezentujące obdarowanego zobligowane są - w celu wystawienia prawidłowego dokumentu, umożliwiającego skorzystanie z ulgi kościelnej - do gromadzenia danych pozwalających na rzetelne wypełnienie ustawowego obowiązku, w postaci przedstawienia weryfikowalnego sprawozdania. Celem takiego sprawozdania jest również możliwość dokonania ustalenia, że dana konkretna pomoc została zrealizowana z tej, a nie z innej darowizny.

3. Skutki prawne w postaci odliczenia darowizny od dochodu podlegającego opodatkowaniu wywołuje sprawozdanie o przeznaczeniu darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą Kościoła - sprecyzowaną w art. 39 ustawy kościelnej - przedstawione w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny. Termin ten jest terminem prawa materialnego i nie może być przywrócony. Skoro w niniejszej sprawie w tym terminie nie przedłożono weryfikowalnego sprawozdania (z podaniem podmiotów, które skorzystały z pomocy charytatywno-opiekuńczej), to ewentualne uzyskanie informacji wymaganych a nie zawartych w treści sprawozdania z innych źródeł dowodowych, po upływie dwóch lat od dnia przekazania darowizny, nie mogłoby odnieść oczekiwanego przez stronę skarżącą skutku prawnego.