Postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 7 stycznia 2010 r., sygn. I SA/Bk 351/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 07 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu K. D. wobec postanowienia referendarza sądowego z dnia 25 listopada 2009 r. w przedmiocie wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie doradcy podatkowego w sprawie ze skargi K. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] maja 2009 r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. oraz wysokości odsetek za zwłokę p o s t a n a w i a odmówić przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie doradcy podatkowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 25 listopada 2009 r. referendarz sądowy odmówił przyznania prawa pomocy skarżącemu K. D. w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie doradcy podatkowego.

Wobec wniesienia przez K. D. sprzeciwu od tego postanowienia wniosek o przyznanie prawa pomocy podlegał rozpatrzeniu przez sąd stosownie do treści

art. 260 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej cytowanej: p.p.s.a.

Na wstępie wskazać należy, że celem instytucji prawa pomocy jest zagwarantowanie dostępu do sądu osobom (zarówno fizycznym, jak i prawnym oraz innym jednostkom organizacyjnym), których wyjątkowo trudna sytuacja materialna nie pozwala na poniesienie kosztów postępowania. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym jest możliwe wówczas, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).