Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 grudnia 2009 r., sygn. II SA/Wa 1594/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński (spr.), Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Janusz Walawski, Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi M.R. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską: 1) uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią decyzję [...] Komendanta Policji z dnia [...] maja 2009 r. 2) zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją nr [...] z dnia [...] lipca 2009 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz art. 18 ust. 5 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z dnia [...] maja 2009 r. cofającą M. R. pozwolenie na broń palną myśliwską do celów łowieckich.

W uzasadnieniu decyzji Komendant Główny Policji wskazał, iż nie podzielił stanowiska Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. w zakresie nieprawidłowego przechowywania broni. Organ I instancji nie ustalił, w jakich faktycznie warunkach M. R. przechowywał broń. Z protokołu z kontroli wynika jedynie ogólnie, iż nie były to warunki wymagane przez ustawodawcę. Zapis taki nie pozwala na właściwą ocenę, w jakim stopniu strona naruszyła zasadę bezpiecznego przechowywania broni, o której mowa w art. 32 ustawy. Nadto M. R. niezwłocznie po kontroli usunął nieprawidłowości - zamówił sejf spełniający wymagania ustawodawcy do przechowywania broni. Jednocześnie wskazał w odwołaniu, że wcześniej broń znajdowała się w piwnicy domu, do której (tym samym również do broni) osoby nieuprawnione nie miały żadnego dostępu. A zatem jeżeli nawet zainteresowany naruszył zasady przechowywania broni, to naruszenie to należy uznać za nieznaczne i co jest tu istotne natychmiast zostały usunięte. Z tych powodów Komendant Główny Policji nie uwzględnił w podstawie prawnej swojej decyzji art. 18 ust. 5 pkt 4 w zw. z art. 32 ustawy o broni i amunicji.