Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. VIII SA/Wa 286/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kobylski, Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Protokolant Justyna Kapusta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi A.W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe byłego męża oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z [...] lutego 2009 r., po rozpatrzeniu odwołania A. W. (dalej: "skarżąca"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy" lub "Dyrektor IS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. [...] (dalej: "Naczelnik US" lub "organ I instancji") z [...] grudnia 2007 r. Przedmiotem zaskarżonej decyzji było orzeczenie o solidarnej odpowiedzialności skarżącej za zaległości podatkowe ([...] zł) jej byłego męża (W. W.) w podatku od towarów i usług za miesiące od grudnia 2001 r. do listopada 2002 r., z odsetkami za zwłokę od tych zaległości ([...] zł licząc na dzień [...] lutego 2006 r.). Zaległości te wynikają z ostatecznej decyzji organu odwoławczego z [...] lipca 2006 r. w sprawie określenia byłemu mężowi skarżącej zobowiązania z tytułu VAT, między innymi za wymienione wyżej okresy rozliczeniowe. Działając reformatoryjnie, jako podstawę materialnoprawną swojej decyzji Dyrektor IS powołał w jej uzasadnieniu przepisy art. 110 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2003 r. Organ odwoławczy zgodził się tym samym ze skarżącą co do tego, że podstawy prawnej rozstrzygnięcia nie mogą stanowić jednocześnie przepisy art. 110 i art. 111 § 4 Ordynacji podatkowej.

2.1. W uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy przedstawił przebieg postępowania w sprawie i powołał się na ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji, także w wyniku postępowania uzupełniającego, zleconego Naczelnikowi US przez Dyrektora IS, w ramach art. 229 Ordynacji podatkowej. Z ustaleń tych wynika, że W. W. otrzymał w drodze darowizny nieruchomość gruntową położoną w S., przy ulicy S. [...]. Podczas trwania małżeńskiej wspólnoty majątkowej nieruchomość ta zabudowana została budynkiem mieszkalnym oddanym do użytku w 2002 r. Wykorzystywana była jednocześnie przez byłego męża skarżącej na potrzeby jego działalności gospodarczej.