Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 grudnia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1105/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędzia WSA Sylwester Golec, Protokolant Alicja Bogusz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi E. Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za lipiec 1999 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją ostateczną z [...] listopada 2000 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. z [...] czerwca 2000 r. odmawiającą Skarżącej - E. sp. z o.o. w W., zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w kwocie 266.259 zł, wykazanej w deklaracji VAT-7 za lipiec 1999 r. oraz ustalającą za ten miesiąc dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 79.877 zł.

Zwrot podatku związany był ze sprzedażą eksportową na Litwę konfekcji damskiej, której nabycie udokumentowane zostało fakturą nr 42/99 z 15.07.1999 r. wystawioną przez M. s.c. R. L., J. I. w Z.. Zdaniem Izby Skarbowej fikcyjny był obrót tymi towarami na terenie kraju, a także ich eksport. Działania te miały na celu uzyskanie z budżetu państwa kwot podatku naliczonego. M. s.c. nabyła towar od S. sp. z o.o. w W.. Dostawcą tej firmy miała być C. sp. z o.o. w W., która - jak ustalono - nie miała żadnych kontaktów z S. sp. z o.o., nie sprzedawała jej towarów i nie wystawiła faktur sprzedaży. W rezultacie organy podatkowe uznały, że faktury wystawione przez wszystkie podmioty uczestniczące w obrocie nie mogły stanowić podstawy do zwrotu podatku naliczonego, stosownie do § 54 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 156, poz. 1024) - dalej: "rozporządzenie z 15 grudnia 1997 r."