Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 grudnia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1104/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), WSA Sylwester Golec, Protokolant Alicja Bogusz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi E. Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za czerwiec 1999 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją ostateczną z [...] lipca 2000 r. Izba Skarbowa w W. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. z [...] lutego 2000 r. odmawiającą Skarżącej - E. sp. z o.o. w W., zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w kwocie 224.378 zł, wykazanej w deklaracji VAT-7 za czerwiec 1999 r. oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 67.313 zł.

Zwrot podatku związany był ze sprzedażą eksportową na Litwę rajstop i obuwia damskiego, których nabycie udokumentowane zostało fakturami nr 004/05/99 i 005/05/99 z 31.05.1999 r. wystawionymi przez S. sp. z o.o. w W., która nabyła towar od I. z O. (faktura nr V-14/SK/99 z 28.05.1999 r.). Zdaniem Izby Skarbowej fikcyjny był obrót tymi towarami na terenie kraju, a także ich eksport. Działania uczestniczących w nim firm miały na celu obejście przepisów o podatku od towarów i usług oraz stworzenie sytuacji umożliwiającej uzyskanie przez Skarżącą nienależnego zwrotu podatku. Organ pierwszej instancji ustalił, że I. sp. z o.o. nie prowadziła działalności gospodarczej pod adresem swojej siedziby, obsługujące ją biuro rachunkowe nie posiadało kopii faktury nr V-14/SK/99 oraz dokumentów potwierdzających zakup wykazanych w niej towarów, dokumentów magazynowych i dowodów zapłaty. Sprzedaży nie odnotowano w ewidencji za maj 1999 r. W ocenie Urzędu Skarbowego działalność Skarżącej ograniczała się do czynności formalnych, tj. wystawiania faktur i innych dokumentów, a jej opłacalność była ekonomicznie wątpliwa z uwagi na stosowane marże. W jej nieoznaczonej siedzibie nikt nie przebywał. Skarżąca nie posiadała powierzchni magazynowych i nie prowadziła dokumentacji magazynowej. Nie posiadała majątku trwałego i zabezpieczenia finansowego. Uznając powyższe okoliczności za wystarczające do uznania, iż operacje handlowe przedmiotowym towarem, łącznie z ich eksportem nie miały miejsca, Izba Skarbowa podniosła ponadto, że wszelkie rozliczenia dokonywane były w drodze kompensat i cesji wierzytelności.