Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. I SA/Wr 1269/09

Dnia 25 listopada 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski, Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 listopada 2009 r. sprawy ze skargi A spółka jawna S. & Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja 2007 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. (nr [...]) Dyrektor Izby Skarbowej we W. - Ośrodek Zamiejscowy w J., po rozpatrzeniu odwołania A spółka jawna S. & Z., od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia [...] r. (nr [...]) w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja 2007 r., utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.

Wymienioną decyzją z dnia [...] r. organ podatkowy pierwszej instancji określił wymienionej spółce zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług: za marzec 2007 r. - [...] zł, za kwiecień 2007 r. - [...] zł oraz za maj 2007 r. - [...] zł, a także odmówił stwierdzenia nadpłaty za wymienione okresy.

Określenie w drodze decyzji zobowiązań podatkowych było następstwem stwierdzenia, że spółka zaniżyła podatek należny z tytułu sprzedaży wyrobów ceramiki użytkowej i dekoracyjnej, albowiem przy dostawie stosowała 7% stawkę podatku od towarów i usług oraz symbole PKWiU 26-21.12-10 lub 26.21.13.50, zamiast stawki 22%. Według Naczelnika Urzędu Skarbowego, produkty wytwarzane przez spółkę nie były towarami, o jakich mowa w załączniku Nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należącymi do grup statystycznych, wymienionych w poz. 111 tego załącznika, gdyż nie były wyrobami z ceramiki zwykłej, lecz wyrobami z kamionki (PKWiU 26.21.12-30 "Zastawy stołowe i inne artykuły gospodarstwa domowego z kamionki").

Organ podatkowy uznał, że posiadane przez spółkę atesty Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej "Cepelia" (wymagane prawem), dowodząc artystycznego i rękodzielniczego charakteru produkowanych wyrobów, jednocześnie nieprawidłowo stwierdzały, że spółka produkuje wyroby z ceramiki zwykłej. Jak bowiem ustalono, Krajowa Komisja Artystyczna i Etnograficzna w okresach przypadających na czas obowiązywania poprzedniej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (do 30.04.2004 r.) kwalifikowała wyroby spółki jako wykonane z kamionki białej, podczas gdy zasadniczo technologia wytwarzania oraz skład surowcowy pozostawały takie same. Jak się okazało, wydając atesty na okresy po dniu 30.04.2004 r. Komisja bazowała na założeniu, że wyroby ceramiczne dzieli się na te, które wykonane są z ceramiki zwykłej oraz z ceramiki szlachetnej, to jest porcelany (ponieważ spółka nie produkuje wyrobów z porcelany, właściwe jest ich zaliczenie do ceramiki zwykłej). Tymczasem - zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego - rozróżnienie takie nie odpowiada podziałom, jakie wynikają z Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, która różnicuje wyroby z ceramiki zwykłej oraz z kamionki, a obok tego z porcelany i inne. Podobnie (krytycznie) organ ocenił przedstawioną przez stronę opinię Akademii Górniczo-Hutniczej w K., wytykając jej utożsamianie ceramiki zwykłej oraz kamionki.