Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2009 r., sygn. II SA/Wr 143/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Cisek Sędzia NSA Julia Szczygielska - spr. Protokolant Malwina Jaworska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 listopada 2009r. sprawy ze skargi D.G., M.G., J.G. i T.G. na uchwałę Rady Miejskiej w K. z dnia [...] 2006r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego pomiędzy ulicami: [...], [...], [...], [...], potokiem J., granicami Miasta i ulicą [...] w K. oddala skargę.

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] z dnia [...] października 2006r. Rada Miejska w K., działając na podstawie art.18 ust.2 pkt 5, art.40 ust.1, art.41 ust.1, art.42 w zw. z art.18 ust.2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 ze zm.) oraz art.20 ust.1 i art.29 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r., Nr 80, poz.717 ze zm.) oraz w związku z uchwałą nr [...] z dnia 16 maja 2002r. Rady Miasta K. o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego pomiędzy ulicami: [...], [...], [...], [...], potokiem J., granicami miasta i ulicą [...] w K., po stwierdzeniu zgodności ustaleń miejscowego planu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta K., uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla wskazanego powyżej obszaru.

Pismem z dnia 16 stycznia 2009r. D.G., M.G., J.G. i T.G. wezwali Radę Miejską w K. do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie dotyczącym obsługi komunikacyjnej działek o numerach: 242/1 i 242/4, a tym samym uchylenie § 28 ust.4 uchwały nr [...] z dnia [...] października 2006 roku.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Rada Miejska w K. podjęła w dniu 26 marca 2009r. uchwałę nr [...] w sprawie oddalenia powyższego wezwania, uznając je za bezzasadne.