Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 30 listopada 2009 r., sygn. I SA/Rz 704/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Barbara Stukan-Pytlowany /spr./ Sędziowie NSA Jacek Surmacz WSA Kazimierz Włoch Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 19 listopada 2009r. spraw ze skarg J. L. na postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2009r. nrnr: [...], [...], w przedmiocie odmowy uznania zarzutów dotyczących prowadzenia egzekucji administracyjnej - oddala skargi -

Uzasadnienie

1. Skarżący J. L., z dnia 12 października 2006r., zgłosił zarzuty w postępowaniach egzekucyjnych, prowadzonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego na podstawie tytułów wykonawczych nr nr: [...] i [...], z dnia 6 października 2006r., wystawionych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Powołał się przy tym na art. 33 pkt 9 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005r., nr 229, poz. 1954 ze zm.; powoływanej dalej jako ustawa egzekucyjna), podnosząc zarzut prowadzenia przedmiotowych postępowań egzekucyjnych przez niewłaściwy organ egzekucyjny i jednocześnie wnosząc o umorzenie postępowań egzekucyjnych. Pisma zawierające zarzuty wpłynęły do organu egzekucyjnego 19 października 2006r.

2. Komornik Skarbowy, działający z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego pismem z dnia 25 października 2006r. nr [...], zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o wydanie postanowień w przedmiocie stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, powołując się na art. 34 § 1 ustawy egzekucyjnej.

3. Naczelnik Urzędu Skarbowego, postanowieniami wierzyciela w sprawie zgłoszonych zarzutów z dnia [...] października 2006r. nr nr: [...] i [...], uznał zgłoszone zarzuty za bezzasadne. Postanowienia powyższe, na skutek rozpoznania zażaleń skarżącego, zostały uchylone postanowieniami Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2007r. nr nr: [...] i [...] a sprawy przekazano do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Z obszernych motywów postanowień organu odwoławczego wynika, że wierzyciel rozpatrujący zarzuty nie dopełnił obowiązku w zakresie dokonania wszechstronnych rozważań i ustalenia faktycznego miejsca zamieszkania zobowiązanego, a jednocześnie wskazał, że ustalenie tej okoliczności musi być poprzedzone postępowaniem wyjaśniającym.