Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 listopada 2009 r., sygn. I SA/Ol 465/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kantecka, Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Kędzierski (spr.), Sędzia WSA Wiesława Pierechod, Protokolant Marika Brzozowiec, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 25 listopada 2009 r., sprawy ze skargi M.B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]", w przedmiocie zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił M.B. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodu z nie znajdującego porycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2004 r. w kwocie 128.618 zł.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż w 2004 r. M. B. poniósł wraz z żoną wydatki pieniężne w łącznej kwocie 520.702,23 zł. Natomiast źródło pokrycia wymienionych wydatków stanowiły środki, pochodzące ze źródeł opodatkowanych bądź wolnych od opodatkowania w łącznej wysokości 177.719,39 zł. Ze względu na fakt, iż w 2004 r. I. i M.B. pozostawali we wspólności majątkowej organ I instancji ustalił wydatki przypadające stronie w kwocie 260.351,12 zł (50%x520.702,23 zł) oraz przychody w wysokości 88.859,70 zł (50%x177.719,39 zł).

Od stwierdzonej w roku spornym nadwyżki wydatków nad przychodami w wysokości 171.491,42 zł (260.351,12 zł - 88.859,70), organ ustalił zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu w kwocie 36.969 zł z zastosowaniem 75% stawki.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona zarzuciła naruszenie art. 20 ust.1 i 3, art.30 ust.1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2000r., nr 14, poz.176 ze zm., zwana dalej u.p.d.o.f.), poprzez nie wykazanie w sposób rzetelny i obiektywny, że wydatki podatnika w 2004r. nie znajdują pokrycia w posiadanych przez niego zasobach majątkowych oraz poprzez przyjęcie, że wpłaty i wypłaty gotówkowe "na" i "z" rachunku bankowego podatnika należy zaliczyć do wydatków bądź przychodów. Nadto zarzuciła naruszenie szeregu przepisów postępowania podatkowego, mające istotny wpływ na treść decyzji, poprzez zaniechanie dokonania jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych przez organ podatkowy, dokonanie oceny zebranego materiału dowodowego w sposób wybiórczy i dowolny, pozbawienie strony przysługującego jej prawa do korzystania z pomocy ustanowionego pełnomocnika, odmowę wiarygodności oświadczeniom strony, iż zgromadziła znaczne środki finansowe z pracy za granicą, bez żadnego racjonalnego uzasadnienia oraz pozorność uzasadnienia decyzji.