Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 października 2009 r., sygn. II SA/Wa 843/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski WSA Sławomir Antoniuk (spr.) Protokolant Monika Michnik - Misterek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2009 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Komendanta Policji w W. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], cofającą W. B. pozwolenie na broń palną [...].

W uzasadnieniu powyższej decyzji Komendant Główny Policji podniósł, iż Komendant Policji w W. cofnął W. B. pozwolenie na broń palną [...], ponieważ ustalił, że był on karany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. (prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości - przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji). Jako podstawę rozstrzygnięcia organ I instancji przyjął art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.). Organ ten uznał zatem, iż strona należy do osób, co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego.

W. B. odwołał się od tej decyzji, zarzucając organowi Policji naruszenie przepisów art. 18 ust. 1 pkt 2 i art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, oraz zasad postępowania administracyjnego. W ocenie odwołującego się, popełnienie czynu z art. 178a § 1 k.k., przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, nie uzasadnia obawy, że osoba mogłaby użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Nie jest to bowiem czyn skierowany przeciwko życiu, zdrowiu i mieniu. Z podanych powodów odwołujący się wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie przedmiotowej sprawy.