Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 września 2009 r., sygn. II SA/Wr 150/09
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alicja Palus Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Protokolant Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 2 września 2009r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu Marii Walkiewicz sprawy ze skargi A. S. na decyzję Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podziału kosztów utrzymania stawu położonego na działce nr [...] w miejscowości G. W. oddala skargę.
Uzasadnienie
Decyzją z dnia 26. 05.2008r. Starosta R. na podstawie art. 22 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.) dokonał podziału kosztów utrzymania stawu położonego na działce nr 270/3 w miejscowości G. pomiędzy A. S. - właścicielkę stawu a Polski S.A. w W. - zakład korzystający z wody w związku z odprowadzaniem ścieków ten sposób, że Spółka ponosi 25% kosztów, a właścicielka 75% tych kosztów. W rozstrzygnięciu zaznaczono, że decyzja traci ważność po całkowitym oczyszczeniu stawu ze zgromadzonego w nim namułu i po odtworzeniu stanu jego dna i brzegów. Według uzasadnienia tej decyzji, w nin. sprawie wykorzystano również materiał procesowy spraw o udzielenie Spółce pozwolenia zintegrowanego dla instalacji uboju zwierząt oraz pozwolenia wodnoprawnego na odprowadzenie ścieków do rowu Sz-I-11.Jak ustalono, staw jest sztucznym zbiornikiem usytuowanym na wodzie płynącej i stanowi zgodnie z art. 5 ust. 3 pkt 1 lit. c ustawy płynącą śródlądową wodę powierzchniową, zaś rów Sz - I jako kanał także kwalifikuje się do śródlądowych wód płynących (cyt. przepis lit. a). Zgodnie z opinią biegłego staw jest sztucznym elementem sieci wodnej zlewni rowu Sz-I. Sieć rowów w przedmiotowej zlewni nosi cechy urządzeń wodnych, jako rowy lub kanały. Organ jako niewiarygodną ocenił opinię prof. J. P., którego zdaniem staw jest naturalnym zbiornikiem wodnym, gdyż była niezgodna z dokumentami urzędowymi w postaci starych map topograficznych i dowodem z oględzin stawu, a przede wszystkim z opinią biegłego powołanego przez organ, a ponadto z ekspertyzą dołączoną przez Spółkę. Z dokumentacji technicznej z jesieni 1998r. wynika, że szerokość cieku na dnie przy ujściu do rzeki S. przekracza 1,5 m, dlatego rów Sz-I będący dopływem i odpływem ze stawu jest kanałem (art. 9 ust. 1 pkt 5 i art. 5 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy). Spółka odprowadza ścieki od roku 2000. Według zeznań świadków do tego czasu staw nie był utrzymywany, był zanieczyszczony i wypełniony osadem. Jednak jego stan ekologiczny był lepszy, niż w trakcie odprowadzania ścieków. W 2002r. staw był wypełniony osadem i uniemożliwiał przepływ wody, powodując podtapianie gruntów. Jak wynika z materiału innych spraw oraz zeznań środków i opinii biegłych w nin. sprawie, odprowadzenie ścieków przez Spółkę prowadzi do wzrostu tempa zamulania stawu, jego eutrofizacji i zarastania, pogorszenia jakości wód i osadów. Dlatego koszty przywrócenia odpowiedniej jakości wód powierzchniowych w stawie powinna ponosić Spółka. Na podstawie analizy osadów z rdzeni pobranych w obrębie stawu ustalono, że z działalnością Spółki związane jest osadzanie się górnego 10 - centymetrowego poziomu osadów (stan po wyjęciu i osuszeniu rdzeni), zaś zalegająca poniżej 30 - centymetrowa warstwa osadów nie wykazuje zanieczyszczenia ściekami. Miąszność rdzeni pobranych z dna stawu przez biegłych wynosiła po osuszeniu dla 4 rdzeni 40 cm i dla 1 rdzenia 30 cm. Skoro zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy utrzymywanie wód polega na zachowaniu lub odtworzeniu stanu ich dna lub brzegów, to składnikami kosztów tego utrzymania będzie wartość wydobycia osadów, ich transportu i zagospodarowania, odtworzenia skarp, wykonania kanału obiegowego lub podobnej budowli na czas tych robót, a następnie jego likwidacji, ewentualnego wypompowania zanieczyszczonej wody i podobnych robót. Osad w stawie nie posiada cech zanieczyszczenia według rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 16 kwietnia 2002r. w sprawie rodzajów oraz stężeń substancji, które powodują, że urobek jest zanieczyszczony (Dz. U. Nr 55, poz. 418). Nie stanowi on odpadu (art. 2 ust. 2 pkt 2 ustawy z 27 kwietnia 2001r. o odpadach) i nadaje się do wykorzystania. Dlatego większe stężenie metali ciężkich w osadach powierzchniowych nie zwiększa kosztów utrzymania stawu.