Wyrok WSA w Łodzi z dnia 1 września 2009 r., sygn. I SA/Łd 194/09

Dnia 1 września 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Tarno Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.) Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Protokolant Asystent Sędziego Adrian Król po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2009 roku sprawy ze skargi A. Spółki z o.o. w likwidacji z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za miesiąc październik 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Łd 194/09

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], nr [...], Dyrektor Izby Celnej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego II w Ł. z dnia [...], nr [...], określającą firmie A Spółka z o.o. w likwidacji (dalej: "Spółka") zobowiązanie w podatku akcyzowym za miesiąc październik 2003 r. w kwocie 24.994,00 zł.

W wyniku kontroli podatkowej, organ pierwszej instancji ustalił, że Spółka nie uiściła należnego podatku akcyzowego od sprzedanego poza ewidencją gazu propan butan, służącego do napędu samochodów osobowych. Fakt ten został potwierdzony zeznaniami: Prezesa Zarządu Spółki - S.P., pracownika stacji paliw - L.S., a także: J.G., D.K., K.K. i K.K. oraz zabezpieczonymi przez policję dokumentami, a w szczególności tzw. kartami dystrybucji gazu.

W dniu 26 listopada 2006 r. funkcjonariusze Wydziału d.s. Przestępczości Gospodarczej KWP w Ł. dokonali przeszukania pomieszczeń biurowych Spółki, w wyniku czego ujawniono karty dystrybucji, obrazujące rzeczywiste obroty sprzedaży gazu w firmie, znacznie wyższe od obrotów wykazanych w dokumentacji księgowej.

W tej sytuacji organ pierwszej instancji stwierdził nierzetelność ksiąg podatkowych Spółki, nie uznał ich za dowód i określił podstawę opodatkowania na podstawie art. 23 § 1 ust. Ordynacji podatkowej, w drodze oszacowania.

W odwołaniu od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego Spółka reprezentowana przez likwidatora podniosła, że likwidator nie wiedział o istniejących zobowiązaniach podatkowych Spółki, przez co nie miał możliwości ich zaspokojenia. Wskazano również, że w chwili obecnej Spółka nie ma żadnego majątku, co powoduje, iż wydanie decyzji wymiarowej jest nieuprawnione, gdyż wiadomym jest, że decyzja jest niewykonalna w dniu jej wydania i niewykonalność ta ma charakter stały. Według odwołującej się postępowanie podatkowe przeciwko Spółce zbytnio się przeciągało. Organ podatkowy co prawda informował podatnika o nowych terminach załatwienia sprawy, ale bez rzetelnego wskazywania przyczyn opóźnienia. Spółka stwierdziła, że wyjaśnienia wymaga też fakt, że w końcu października 2008 r. Urząd Celny II wysłał Spółce powiadomienie o wyznaczeniu następnego terminu na załatwienie sprawy, a już następnego dnia decyzja została wydana i to przez Izbę Celną w Ł., co wynika z pieczęci Izby Celnej na kopercie. Ponadto wyznaczając Spółce 7-dniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego przed wydaniem decyzji organ nie wskazał, w sprawie wydania której decyzji podatnik miałby się wypowiedzieć. Utrudniało to podatnikowi zajęcie stanowiska, skoro w jednym czasie wydanych zostało kilkanaście decyzji. Wskazując na naruszenie art. 120 - 125 Ordynacji podatkowej, Spółka wniosła o uchylenie decyzji Naczelnika Urzędu Celnego i umorzenie postępowania w sprawie.