Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. II SA/Wr 618/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Halina Kremis Sędzia WSA Alicja Palus Protokolant Małgorzata Rutkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 maja 2009 r. sprawy ze skargi T. J. na uchwałę Rady Miejskiej w L. Z. z dnia 11 września 2003 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu sygn. akt II SA/Wr 2294/03 z dnia 6 grudnia 2005 r. I. oddala skargę o wznowienie postępowania sądowego; II. zasądza na rzecz pełnomocnika skarżącego należne od Skarbu Państwa wynagrodzenie w łącznej kwocie 585,60 (słownie: pięćset osiemdziesiąt pięć i 60/100) złotych (w tym podatek VAT) z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w obu postępowaniach przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 6 lipca 2006r. T.J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego w jego sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2005r. sygn. akt II SA/Wr 2294/03. W wyroku tym oddalono skargę tegoż skarżącego na uchwałę Rady Miejskiej w L.Z. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutu wniesionego do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości R..

Skargę o wznowienie postępowania skarżący oparł o przepisy art. 271 w związku z art. 18 § 1 pkt 5 i 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skarżący zarzucił, że w skład Sądu, orzekającego w opisanej wyżej sprawie - sygn. akt II SA/Wr 2294/03, wchodził i orzekał jako sprawozdawca Sędzia A.C., a który powinien być wyłączony z mocy ustawy, z tej to przyczyny, że w roku 2002 wydał w tej sprawie opinię prawniczą dla Urzędu Miasta i Gminy w L.Z.. Opinia ta jest zdaniem skarżącego sprzeczna z obowiązująca ustawą z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne oraz przepisami kodeksu cywilnego. Nadto skarżący stwierdził, że w opinii tej Sędzia powołuje się na art. 143 kodeksu cywilnego, który nie ma zastosowania w sprawie, którą rozpoznawał.