Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 maja 2009 r., sygn. IV SA/Wa 413/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marian Wolanin, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Protokolant Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2009 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania - oddala skargę -

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] października 2008 r. nr [...] orzekającą o wymeldowaniu K. S. z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy ul. [...] w W.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Wojewoda wskazał, iż po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, wszczętego na wniosek T. S., Prezydent W. decyzją z dnia [...] października 2008 r. orzekł o wymeldowaniu skarżącego ze spornego lokalu. Decyzja wydana została na podstawie art. 15 ust. 2. ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, bowiem wymieniony opuścił przedmiotowy lokal i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się. Odwołanie od powyższej decyzji wniósł K. S. Rozpoznając ponownie sprawę Wojewoda stwierdził, iż odwołanie to nie zasługuje na uwzględnienie, w związku z czym decyzję pierwszoinstancyjną należało utrzymać w mocy. Oceniając stan faktyczny sprawy organ stwierdził, że skarżący wiele lat temu opuścił przedmiotowy lokal, a obecnie jego życie koncentruje się we wsi W. Powyższe potwierdzają spójne, logiczne i nawzajem uzupełniające się dowody w postaci zeznań świadka K. S., informacji przekazanych przez Policję i kontroli meldunkowej. Ponadto organ odnosząc się do twierdzenia skarżącego, iż była żona zmusiła go do opuszczenia spornego lokalu podniósł, iż K. S. skorzystał z przysługujących mu środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu i złożył do sądu stosowny pozew, ale pozew ten został oddalony. W związku z powyższym opuszczenie lokalu przez skarżącego należy uznać za dobrowolne.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00