Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 maja 2009 r., sygn. I SA/Ol 125/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie Sędzia WSA Renata Kantecka, Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.), Protokolant Marika Brzozowiec, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 6 maja 2009 r., sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]", określającą Spółce A z siedzibą w O., zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za kwiecień - czerwiec 2004 r., w łącznej kwocie 169.642 zł.

Z akt sprawy wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Spółki A był w 2004 r. wynajem nieruchomości oraz detaliczna i hurtowa sprzedaż paliw silnikowych. W okresie objętym kontrolą dokonana przez Spółkę sprzedaż oleju napędowego wyniosła:

- w kwietniu 2004r. - 22.300 litrów,

- w maju 2004r. - 50.000 litrów,

- w czerwcu 2004r. - 30.000 litrów oraz

- w lipcu 2004r. - 65.000 litrów.

Zakup oleju napędowego Spółka A dokumentowała fakturami VAT wystawionymi przez Przedsiębiorstwo B z siedzibą w G. oraz przez Spółkę C z W. W ocenie organu, faktury te nie odzwierciedlały stanu faktycznego. Sprzedawane przez kontrolowanego paliwo pochodziło bowiem z nieznanych źródeł i nie został uiszczony od niego podatek akcyzowy.

Powyższej oceny organ dokonał, m.in. w związku z ustaleniami prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową postępowania karnego przeciwko M.K., oskarżonej o to, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez wyłudzenie na szkodę Skarbu Państwa tytułem zwrotu podatku VAT, poświadczyła nieprawdę co do okoliczności mających istotne znaczenie prawne w 338 fakturach i 576 dowodach wpłaty KP, w tym 4 fakturach wystawionych dla Spółki A, w czerwcu i lipcu 2004 r.. W oparciu o ustalenia postępowania karnego, w tym sprzeczności pomiędzy wyjaśnieniami przesłuchanego w charakterze podejrzanego D. K. oraz spójnymi zeznaniami M. K., J. T. i M. M., organ I instancji uznał, że firma D - sprzedawca paliwa firmie B nie posiadała możliwości finansowych ani technicznych w zakresie obrotu tym paliwem. Tym samym B nie zakupiło oleju napędowego w firmie D i nie mogło dokonać sprzedaży jakiejkolwiek sprzedaży paliwa określonym na fakturach nabywcom, w tym Spółce A. W rzeczywistości nie doszło do wskazanych w fakturach zdarzeń gospodarczych, a sprzedaż miała charakter wyłącznie dokumentacyjny.