Wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 maja 2009 r., sygn. III SA/Łd 642/08

Dnia 27 maja 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska, Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, , Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2009 roku sprawy ze skargi W.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego oddala skargę. bg

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. działając na podstawie art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001r. Nr 71 poz. 734) oraz art. 104 k.p.a. po rozpatrzeniu wniosku W. F., odmówił przyznania wnioskodawcy dodatku mieszkaniowego. Podstawę do wyliczenia średniego miesięcznego dochodu przypadającego na jednego członka rodziny, od wysokości którego uzależnione jest prawo do dodatku mieszkaniowego stanowiła deklaracja wnioskodawcy z dnia 1 sierpnia 2008 roku o wysokości dochodów za okres 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku tj. za okres od maja do lipca 2008 roku. Z deklaracji wynika, że średni miesięczny dochód na jedną osobę wynosi 874.81 zł. Dodatek mieszkaniowy dla rodziny jednoosobowej stanowi natomiast różnicę pomiędzy wydatkami na mieszkanie (tj. 110,53 zł) łącznie z ryczałtem (3.82 zł), a 15% łącznego dochodu rodziny. W niniejszej sprawie wyliczony w ten sposób dodatek osiągnął wartość ujemną. W sytuacji natomiast, gdy łączne wydatki na mieszkanie nie przekraczają określonego ustawą procentowego udziału dochodów gospodarstwa domowego w utrzymaniu mieszkania, dodatek mieszkaniowy nie przysługuje.

Od powyższej decyzji W. F. złożył odwołanie, w którym podniósł, iż przyjęta metoda wyliczenia dodatku mieszkaniowego jest sprzeczna z ustawą o dodatkach mieszkaniowych, bowiem nie uwzględnia wszystkich wydatków ponoszonych z tytułu czynszu tj. kwoty 154,83, a nie tylko kwoty 110, 53 zł, co oszukańczo zaniża podstawę obliczenia wydatków mieszkaniowych. Skarżący wskazał, iż zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, wniósł o jej weryfikację i pozytywne załatwienie sprawy.