Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. VI SA/Wa 31/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka (spr.) Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi M. U. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. Komendant Główny Policji utrzymał w całości w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] września 2008 r., którą cofnięto M. U. (dalej skarżący) pozwolenie na broń palną myśliwską.

Komendant Wojewódzki Policji w uzasadnieniu swojej decyzji podał, że wobec skarżącego prowadzone jest postępowanie karne o czyn z art. 291 § 1 k.k., co w świetle przepisu art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jednolity Dz. U. 2004 r. nr 52, poz. 525 z późn. Zm.), dalej jako u.b.a., zobligowało go do cofnięcia skarżącemu pozwolenia na broń palną myśliwską, gdyż należy on do kręgu osób wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 6 u.b.a., tj. co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego, w szczególności skazanym prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw. Taka regulacja wskazuje zdaniem organu, że ustawodawca z założenia uważa, że prowadzenie postępowania karnego o popełnienie ww. przestępstw stanowi wystarczającą przesłankę, uzasadniającą zaistnienie rzeczonej obawy i w konsekwencji wyklucza możliwość posiadania przez skarżącego broni. Organ I instancji wskazał, że pozwolenie na broń należy od uprawnień szczególnych, ściśle reglamentowanych z uwagi na skutki - często nieodwracalne, jakie powoduje niewłaściwe jej użycie, a to ma ogromne znaczenie dla stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego. Dlatego organy Policji oczekują od osób posiadających broń nieskazitelnej postawy, a w szczególności bezwzględnego przestrzegania przepisów prawa. W ocenie Komendanta w niniejszej sprawie zachowanie skarżącego, wobec którego sporządzono akt oskarżenia o popełnienie czynu zabronionego wymierzonego przeciwko mieniu dowodzi, że nie daje on gwarancji przestrzegania prawa w przyszłości, a w konsekwencji nie daje on gwarancji bezpiecznego i zgodnego prawem posiadania i używania broni. Organ wskazał również, że na jego decyzję - wobec literalnego brzmienia ww. przepisów, nie mogły mieć wpływu pozytywne opinie o osobie skarżącego w miejscu zamieszkania, jak również w środowisku łowieckim.