Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. III SA/Wa 15/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Anna Wesołowska (sprawozdawca), Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi J. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. W toku przeprowadzonej w przedsiębiorstwie J. C. (dalej Skarżący) kontroli podatkowej w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. zakwestionowano faktury dokumentujące zakup złomu od nieistniejącego podmiotu gospodarczego "S.", stwierdzono brak faktury VAT z dnia 5 września 2009 r. wystawionej przez S. oraz zaewidencjonowanie nabycia na podstawie dowodu WZ. Nadto ujawniono zawyżenie podatku naliczonego w deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2006 r. przez dwukrotne odliczenie kwoty podatku od zakupu środka trwałego, czym naruszono art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 4 poz. 535 ze zm.), dalej zwana ustawą o VAT.

2. Uwzględniając powyższe ustalenia, jak również po wykonaniu wytycznych wynikających z decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2008 roku (nr [...]) Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r. (nr [...]) określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe za miesiące od stycznia do grudnia 2006 roku w podatku od towarów i usług w kwotach wskazanych w powyższej decyzji. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że co do zasady podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, jednak w celu wyeliminowania nadużyć podatkowych nałożone zostały przez ustawodawcę pewne ograniczenia. Ograniczenia te polegają m. in. na niemożności odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez podmiot nie istniejący, co dotyczy sytuacji, w której podmiot nie istniał w momencie wystawienia faktury i co oznacza, że faktura nie dokumentuje rzeczywistej transakcji. Organ pierwszej instancji wskazał również, że z powyższą regulacją prawną łączy się przewidziane przez ustawodawcę uprawnienie podatnika do weryfikacji kontrahenta, którego wybór może łączyć się z dużym ryzykiem gospodarczym. Uwzględniając przeprowadzone postępowanie dowodowe organ pierwszej instancji wskazał, że kontrahent Skarżącego, Pan A. L. był kontrahentem nieistniejącym, Skarżący zaś nie zachował należytej staranności przy weryfikacji jego wiarygodności.