Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 22 kwietnia 2009 r., sygn. II SA/Sz 38/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Protokolant Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wygaszenia decyzji stwierdzającej prowadzenie uprawy leśnej i przyznającej prawo do wypłaty comiesięcznego ekwiwalentu za wyłączenie gruntu z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], Nr [...], Starosta S. wygasił z dniem [...] decyzję Starosty S. znak [...], z dnia [...], stwierdzającą prowadzenie uprawy leśnej na pow. [...] ha stanowiącej część działki nr [...] położonej w obrębie D., gm. B. B. oraz przyznającą H. S. prawo do wypłaty comiesięcznego ekwiwalentu za wyłączenie gruntu z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że H. S., w drodze decyzji Starosty S. z dnia [...], nabyła prawo do wypłaty comiesięcznego ekwiwalentu za wyłączenie gruntu z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej w kwocie [...] zł za 1 ha zalesionego gruntu. W wyniku kontroli Najwyższej Izby Kontroli Delegatura w S. ustalono, że H. S. pobiera stałą rentę rodzinną od dnia [...]. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 6 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (Dz. U. z 2001 r. Nr 73, poz. 764) właściciel gruntu otrzymuje ekwiwalent do czasu nabycia prawa do emerytury, nie dłużej jednak niż przez okres 20 lat.

H. S. odwołała się od powyższej decyzji. W odwołaniu podniosła, że zacytowanie przez Starostę przepisu art.7 ust. 6 ustawy dopiero w treści zaskarżonej decyzji z dnia [...] i brak przytoczenia jego treści

w pierwotnej decyzji z [...], rażąco narusza prawa strony skarżącej i rażąco podważa zaufanie do organów Państwa. Strona skarżąca wskazała, że gdyby Starosta udzielił wcześniej pouczenia i informacji wynikającej z art. 7 ust. 6 w/w ustawy, nie przeszłaby w [...] na rentę rodzinną i nie byłaby narażona na utratę spornego ekwiwalentu. Zdaniem H. S., Starosta rażąco zaniedbał swoje obowiązki i to Starosta powinien ponieść odpowiedzialność za wypłacanie przedmiotowych świadczeń po uzyskaniu przez stronę prawa do renty.