Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Lu 86/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek, Sędziowie WSA Małgorzata Fita,, WSA Wojciech Kręcisz (spr.), Protokolant Stażysta Agata Miśkiewicz-Masiulanis, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2009r. sprawy ze skargi G. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia odsetek od zaległości podatkowych -oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu odwołania G. W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego z dnia [...], nr [...] odmawiającą umorzenia odsetek od zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń - grudzień 2006 roku.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego nie znajdując podstaw do zastosowania ulgi z art. 67a § 1 pkt 3 w zw. z art. 67b § 1 pkt 2 ordynacji podatkowej, decyzją z dnia [...], odmówił stronie umorzenia odsetek od zaległości w podatku od towarów i usług za w/w okres w łącznej wysokości 227.931,00 zł.

W odwołaniu od decyzji organu podatkowego pierwszej instancji pełnomocnik podatnika zarzucił wydanie decyzji z naruszeniem art. 121 i art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej. Zarzucił, że w sytuacji, gdy organ podatkowy po wielokrotnym sprawdzaniu w ramach czynności sprawdzających i kontroli podatkowej przyjętego przez stronę sposobu fakturowania i rozliczania podatku VAT uznał go za prawidłowy, to dokonana przez organ podatkowy wykładnia przepisów prawa w niniejszej sprawie, jest dowodem na rażące naruszenie zasady pogłębiania zaufania podatnika do organów podatkowych.

Argumentował, że podatnik pozostawał w uzasadnionym przekonaniu o prawidłowości swojego postępowania, gdyż organ podatkowy przez dwa lata przyzwalał na określony sposób rozliczeń, akceptując wnioskowane przez podatnika kwoty zwrotu podatku. Wywodził, przytaczając wyroki sądowe, że pojawiające się wątpliwości co do stosowania art. 28 ust 3 ustawy o VAT nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika, że podatnik nie powinien być obarczony błędami legislacji. Podnosił, że wykładnia art. 67a ordynacji podatkowej i odczytanie pojęcia "ważny interes publiczny" powinno uwzględniać konstytucyjną zasadę demokratycznego państwa i sprawiedliwości społecznej.