Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 kwietnia 2009 r., sygn. II SA/Bd 37/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Owczarzak Sędziowie: Sędzia WSA Krzysztof Gruszecki Sędzia WSA Wojciech Jarzembski (spr.) Protokolant Katarzyna Kloska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2009r. sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...]listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 7 listopada 2008 r. do Izby Celnej w T. wpłynął wniosek pełnomocnika Zenona S. z dnia 4 listopada 2008 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy dot. decyzji nr [...] z dnia [...] o zwolnieniu ze służby funkcjonariusza celnego, wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia. Postanowieniem z dnia [...] znak: [...] Dyrektor Izby Celnej w T. na podstawie art. 59 § 2 i 58 § 1 i 2 kpa odmówił przywrócenia terminu stwierdzając, że wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy został złożony z uchybieniem terminu. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ wskazał, że okolicznością bezsporną jest, że w dniu 17 czerwca 2008 r. Zenon S. odmówił odebrania ww. decyzji bezpośrednio od przedstawicieli Dyrektora Izby Celnej w T., pod swoim adresem zamieszkania. Ponadto ze względu na charakter sprawy ww. decyzja została wysłana Zenonowi S. w dniu 17 czerwca br., za pośrednictwem Poczty Polskiej. Zdaniem organu w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego przesłanką uzasadniającą przywrócenie terminu jest uprawdopodobnienie przez osobę zainteresowaną braku swojej winy, o którym można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przy ocenie winy organ administracji państwowej winien przyjmować obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Natomiast nie do przyjęcia jest twierdzenie, że jedynym powodem, który uzasadnia fakt nie złożenia w terminie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz braku możliwości osobistego prowadzenia swoich spraw pracowniczych była przewlekła choroba. Z oznaczeń na zwolnieniach lekarskich, które Zenon S. przesłał do Izby Celnej przez okres swojej nieobecności w służbie, aż do momentu zwolnienia, tj. do dnia 17 września 2008 r. wynikało, że pacjent mógł chodzić. Należy więc uznać, że jego choroba nie stanowiła przeszkody do odebrania korespondencji, w tym również z urzędu pocztowego. Co więcej w świetle orzecznictwa NSA adresat przesyłki nie jest jedyną osobą, która jest uprawniona do jej odbioru. Zdaniem Sądu skoro w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, w myśl art. 43 kpa, do rąk dorosłego domownika, przeto uznać należy, że w przypadku awizowania przesyłki dorosły domownik uprawniony jest również do jej odbioru w urzędzie pocztowym. Ponadto jak wynika z zaświadczenia lekarskiego załączonego do złożonego wniosku, Zenon S. jest pod opieką lekarską od października 2004 r. Dlatego też jeżeli choroba uniemożliwiała ww. prowadzenie swych spraw pracowniczych, to winien był wcześniej ustanowić pełnomocnika tym bardziej, iż w trakcie tego okresu otrzymywał korespondencję z Izby Celnej w T. w tej oraz innych sprawach ze stosunku służby. Z zaświadczenia lekarskiego wynika również, że stan zdrowia Zenona S. pogorszył się na przełomie czerwca i lipca 2008 r. Należy więc stwierdzić, że skoro ww. mógł podjąć określone działanie, tj. umocować w dniu 2 października 2008 r. pełnomocnika do swej reprezentacji, to tym bardziej nic nie stało na przeszkodzie ażeby zrobił to z chwilą powzięcia wiadomości o próbie doręczenia decyzji zarówno bezpośrednio przez funkcjonariuszy Izby Celnej w T. jak i za pośrednictwem Poczty Polskiej. Wg organu biorąc pod uwagę powyższe, bezsprzecznym jest, że funkcjonariusz sam pozbawił się prawa do wniesienia środka zaskarżenia w ustawowym terminie i tym samym wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie. Nadto niezależnie od powyższego, nie bez znaczenia jest okoliczność, że jak wynika z daty stempla pocztowego, pełnomocnik funkcjonariusza wystąpił z przedmiotowym wnioskiem w dniu 4 listopada 2008 r. Zgodnie zaś z art. 58 § 2 kpa prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Gdyby więc nawet uznać, że przyczyna ustała w chwili otrzymania decyzji przez pełnomocnika Zenona S. tj. w dniu 22 października br., to wniosek winien być złożony najpóźniej do dnia 29 października 2008 r. Także z tego powodu wniosek ten nie może być uwzględniony. Zdaniem organu wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej zwolnienia Zenona S. ze służby w Służbie Celnej został wniesiony z uchybieniem terminu ustawowego, o którym mowa w art. 81 ust. 1 ustawy o Służbie Celnej. Zgodnie bowiem z linią orzecznictwa w przypadku odmownego załatwienia prośby strony o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania (wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy) wskazanym jest, by organ odwoławczy jednym postanowieniem stwierdził równocześnie, iż odwołanie (wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy) zostało wniesione z uchybieniem terminu.