Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 marca 2009 r., sygn. III SA/Łd 607/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - III Wydział w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Rutkowska, Sędziowie: Sędzia NSA Janusz Furmanek, Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.), Protokolant: Tomasz Porczyński, po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi S. F. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...], nr [...].

III SA/Łd 607/08

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie 104 § 1 i 2 k.p.a. i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132 poz. 1115), Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Ł. nie stwierdził u S. F. choroby zawodowej - raka gruczołowego płuca lewego wywołanego działaniem promieniowania jonizującego - wymienionej w poz. 16 wykazu chorób zawodowych, określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 roku.

W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wyjaśnił, że powyższą decyzję wydał w oparciu o negatywne orzeczenie lekarskie uprawnionej do rozpoznania chorób zawodowych placówki medycznej oraz informacje o narażeniu zawodowym, ujęte w zebranym materiale z dochodzenia epidemiologicznego. Została udokumentowana praca S. F. w narażeniu na promieniowanie jonizujące, ale był to pierwszy z niezbędnych warunków do stwierdzenia choroby zawodowej. Nie został spełniony drugi podstawowy warunek do rozpoznania choroby zawodowej, a mianowicie zaistniałe dolegliwości nie wykazały obrazu zmian chorobowych, jakie charakteryzują zmiany wywołane przez nadmierne napromieniowanie i wskazane zostało, że ich etiologia jest pozazawodowa. Samo narażenie na czynnik mogący spowodować chorobę zawodową nie jest jednoznaczne z powstaniem choroby zawodowej, lecz tylko jednym z elementów mogących wpłynąć na zaistnienie schorzenia zawodowego. W świetle zebranych dokumentów ustalono, że zamierzone dawki, z wyjątkiem roku 1969, były niższe od obowiązującego wówczas limitu rocznego dla osób nie pracujących zawodowo z promieniowaniem jonizującym.