Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. II SA/Wr 367/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Kremis, Sędziowie Sędzia WSA Alicja Palus (spr.), Sędzia WSA Anna Siedlecka, Protokolant Iwona Borecka, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 stycznia 2009r. sprawy ze skargi A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania organu I instancji w zakresie wniesionych zarzutów do postępowania egzekucyjnego I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] Nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w G. stosując przepis art. 34 w związku z art. 33 i art. 128 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. z 2005r., Nr 229, poz. 1954 z późn. zm./ oraz art. 123 kodeksu postępowania administracyjnego stwierdził niedopuszczalność zarzutów zgłoszonych przez A. S. w sprawie wydanego przez Państwowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. postanowienia o zastosowaniu wykonania zastępczego Nr [...] z dnia [...]

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ orzekający wskazał m.in., że zgodnie z art. 33 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, może być wyłącznie: - wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku; - odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej; - określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4 w/w ustawy; - błąd co do osoby zobowiązanego; - niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym; - niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego; - brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1 w/w ustawy; - zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego; - prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny; -niespełnienie wymogów określonych w art. 27 powołanej ustawy.