Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. IV SA/Po 428/08

1. Postępowanie dyscyplinarne wobec funkcjonariusza policji ma charakter postępowania represyjnego. Jednakże nie wszystkie rozwiązania prawne, wypracowane na tle ustawy z dnia 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 88/97/553 ze zm., dalej kk) i ustawy z dnia 06 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. 89/97/555 ze zm. - dalej kpk) mają zastosowanie wprost, a nawet odpowiednio, do postępowania dyscyplinarnego. W sprawie naruszenie dyscypliny służbowej, zarzucane obwinionemu, nie było przestępstwem, choć ustawodawca dopuścił, by policjant ponosił odpowiedzialność za przestępstwo zarówno w postępowaniu karnym jak i dyscyplinarnym (art. 132 ust. 4 ustawy z dnia 06 kwietnia 1990 r. o Policji - j. t. Dz. U. 43/07/277 ze zm. - dalej ustawa o policji).

2. Mimo, że w orzecznictwie Sądów Administracyjnych ukształtował się pogląd, że nie ma powodów, by dla potrzeb postępowania dyscyplinarnego przeciwko funkcjonariuszom policji stosować inne interpretacje winy nieumyślnej niż ta, która jest ustalona w prawie karnym, to organy obu instancji dla stwierdzenia winy obwinionego w zakresie zarzucanego mu naruszenia dyscypliny służbowej, nie musiały wykazać obwinionemu winy umyślnej w zakresie naruszenia dyscypliny służbowej, które to naruszenie nie wypełniało jednocześnie znamion strony przedmiotowej czynu zabronionego ustawą karną.

3. Obowiązujące Zarządzenie nr 1426 Komendanta Głównego Policji z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie metodyki wykonywania czynności dochodzeniowo-śledczych przez służby policyjne wyznaczone do wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców (dalej Zarządzenie) nakłada na funkcjonariuszy policji konkretne obowiązki i ustala sposoby zachowania się w razie zaistnienia konkretnych sytuacji. Zgodnie z §33 pkt 1 Zarządzenia, policjant jest obowiązany przyjąć zawiadomienie o przestępstwie od osoby, która przybyła do jednostki Policji, także wówczas, gdy z uwagi na właściwość miejscową uprawniona do prowadzenia postępowania jest inna jednostka Policji lub inny organ. Jeśli policjant winien się wyłączyć, wówczas wyznaczony powinien być do przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie inny policjant, bądź należy dostarczyć zgłaszającemu papier i długopis, pouczając zgłaszającego, by niezwłocznie złożył na piśmie zawiadomienie, wyczerpująco przedstawiając okoliczności popełnienia przestępstwa (§33 ust. 2 Zarządzenia) i przekazując zawiadomienie na piśmie swym przełożonym, celem podjęcia dalszych czynności w sprawie.