Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 grudnia 2008 r., sygn. I SA/Gd 16/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Maria Flisikowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi W. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 31 października 2007 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania podatkowego w sprawie umorzenia zaległości podatkowych w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 1999-2000 oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] decyzją z dnia [...] odmówił W. K. umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 1997-2000 na łączną kwotę 2.106,52 złotych wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w kwocie 3.993,00 złotych.

Po rozpatrzeniu sprawy w trybie odwoławczym, Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji stwierdzając, że podatnik nie wykazał, by w jego przypadku zaistniały szczególne i wyjątkowe okoliczności - niezależne od jego sposobu postępowania, bądź spowodowane działaniem czynników, na które nie mógł mieć wpływu - co uzasadniałoby zastosowanie wnioskowanej ulgi. Wskazał również, że zaległości podatkowe zostały zabezpieczone hipoteką na nieruchomości, a zatem istnieją możliwości ich zaspokojenia w przyszłości.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem organu odwoławczego, W. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2006 r., sygn. akt I SA/Gd 144/05, uchylił zaskarżoną decyzję stwierdzając, że w kwestionowanym rozstrzygnięciu Dyrektor Izby Skarbowej skupił się na ocenie przyczyn, które doprowadziły do powstania przedmiotowych zaległości podatkowych. Tymczasem zdarzenia te miały miejsce w latach 1992-1994, a zatem ich analiza w żaden sposób nie może przyczynić się do oceny przesłanek umorzenia zaległości podatkowej, mających miejsce w dacie rozstrzygnięcia wniosku o umorzenie. Przy czym Sąd zauważył, iż organowi podatkowemu II instancji "umknęło, że argumentacja strony, mająca uzasadnić umorzenie zaległości podatkowej obejmuje także okoliczności związane ze stanem zdrowia podatnika oraz z jego sytuacją rodzinną.") Skarżący podniósł, że rozwiedziona małżonka domaga się jego eksmisji z zajmowanego lokalu, co mając na uwadze stan zdrowia podatnika powinno zostać ocenione przez organ w postępowaniu podatkowym prowadzonym na podstawie art. 67 §1 Ordynacji podatkowej".