Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. III SA/Wa 1879/04

1.Prawo do ochrony zdrowia jest konstytucyjnie gwarantowane i to nie tylko jako prawo, które nadane zostaje jego adresatom przez władzę państwową, lecz też jako prawo podstawowe wynikające z przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka, którego przestrzeganie władza państwowa jest zobowiązana ochraniać.

2.Nedopuszczalne jest uzależnienie realizacji jednego prawa konstytucyjnego (do ochrony zdrowia lub do ochrony życia) od rezygnacji z realizacji drugiego prawa konstytucyjnego (np. prawa do sądu), jeśli sytuacja majątkowa skarżącego nie umożliwia mu realizacji obu tych praw.

3.Przymus adwokacko-radcowski jest gwarancją prawa, z której wynika, że uprawniony nie utraci prawa do merytorycznego rozpatrzenia środka jedynie wskutek braku doświadczenia i specjalistycznej wiedzy, a nie "obostrzeniem" prawa utrudniającym dostęp do Sądu II instancji.

4.O osobie pełnomocnika - radcy prawnego - wyznaczonej do reprezentowania w sprawie, decyduje rada okręgowa izby radców prawnych, a na decyzję w tym względzie referendarz sądowy, oprócz niewiążącego sugerowania osoby, nie ma wpływu

Referendarz Sądowy Marcin Piłaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 listopada 2008 r. po rozpoznaniu wniosku P. K. o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika (radcy prawnego A. S.) w sprawie ze skargi P. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2004 r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od spadków i darowizn p o s t a n a w i a 1. przyznać skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego z urzędu 2. odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie

Uzasadnienie

1. Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej u.p.p.s.a, stronie może być przyznane prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych (art. 245 § 3 u.p.p.s.a.) i następuje wtedy, kiedy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 u.p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego i następuje wtedy, kiedy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 245 § 2 u.p.p.s.a.). Zasadą przyjętą przez ustawodawcę w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest odpłatność za wnoszone do sądów środki prawne. Wyjątki od tej zasady mogą mieć charakter ustawowy albo znajdować zastosowanie w instytucji przyznania prawa pomocy, która jest uregulowana w art. 243 i n. u.p.p.s.a. (por. postanowienie z 1 kwietnia 2005 r sygn. II OZ 209/05). Jeżeli skarżący zamierza skorzystać z instytucji prawa pomocy powinien wykazać okoliczności, od zaistnienia których zależy możliwość skorzystania przez Sąd z tej instytucji, natomiast Sąd jest zobowiązany do analizy przedstawionych materiałów, także z uwzględnieniem zasad logicznego myślenia i doświadczenia życiowego.