Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. II SA/Sz 56/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz,, Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Protokolant Krzysztof Chudy, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 listopada 2008r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku celowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] r. Nr [...], II. przyznaje od Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adwokata M. S. kwotę [...] złotych zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej na zasadzie prawa pomocy

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzja z dnia

(...) na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 2, art. 41 pkt 1 ustawy z dnia

12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) oraz §1 pkt 1 lit.a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych

z pomocy społecznej (Dz. U. Nr 135, poz. 950), po rozpatrzeniu odwołania S. S. od decyzji z dnia (...)r., nr (...), wydanej z upoważnienia Burmistrza G. przez dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w G. w sprawie odmowy przyznania pomocy w postaci specjalnego zasiłku celowego, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium przedstawiło stan faktyczny i prawny sprawy, z którego wynikało, że decyzją z dnia (...)r., organ I instancji odmówił przyznania S. S. specjalnego zasiłku celowego, o którym mowa w art. 41 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, na opłacenie rehabilitacji na basenie w C. w G., na opłacenie kosztów utrzymania domu oraz kosztów leczenia. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał na brak możliwości ustalenia sytuacji faktycznej strony oraz brak współpracy z pracownikiem socjalnym.