Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. I SA/Gd 529/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Sędzia WSA Bogusław Woźniak (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 listopada 2008 r. sprawy ze skargi "A" Spółka Jawna z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 7 maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik, listopad i grudzień 2004 r. oraz styczeń i luty 2005 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] r., po rozpatrzeniu odwołań "A" s.c. (obecnie A sp. j.) od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik i grudzień 2004 r. oraz styczeń i luty 2005 r. utrzymał je w mocy i uchylił w części decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] r. za listopad 2004 r.

Organ odwoławczy podzielił ocenę organu pierwszej instancji i stwierdził, że skarżąca dokonując rozliczenia podatku od towarów i usług za wskazane miesiące niesłusznie odliczyła podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez A. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą B. Organ odwoławczy uznał, że usługi które dokumentowały faktury wystawione przez tego przedsiębiorcę nie zostały faktycznie wykonane przez określonego w nich wykonawcę i jednocześnie pochodzą od podmiotu nieistniejącego. Tym samym, w myśl przepisów § 14 ust. 2 pkt 4 lit. "a" i § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwanego dalej "rozporządzeniem wykonawczym", skarżąca nie miała prawa do ujęcia w rozliczeniu za wskazane miesiące podatku naliczonego wynikającego z zakwestionowanych faktur VAT w związku z czym nastąpiło zawyżenie podatku naliczonego z poszczególne okresy rozliczeniowe. Organ drugiej instancji wyjaśnił, że powyższą konstatację wywiódł w oparciu o wszelkie poczynione w sprawie ustalenia, w szczególności wziął pod uwagę, że skarżąca nie posiadała żadnych dowodów potwierdzających wykonanie przedmiotowych usług transportowych przez ten podmiot (z wyjątkiem faktur), jednocześnie wspólnicy "A" s.c., która współpracowała z przedmiotowym kontrahentem i zakupiła od niego usługi o łącznej wartości netto [...] zł w żaden sposób nie weryfikowali wiarygodności swego kontrahenta, rozliczając się z nim jednak wyłącznie gotówką, bez sporządzania dowodu KP pomimo, że na fakturach jako sposób zapłaty wskazano przelew; nie wiedzieli, kto wykonywał z ramienia A. P. usługi transportowe na ich zlecenie, czy były to osoby zatrudnione, czy też podwykonawcy; w datach wykonania przedmiotowych usług A. P. nie zatrudniał żadnych pracowników, a według zeznań skarżących A. P. nie świadczył przedmiotowych usług osobiście; J. S. zeznał, że usługi były świadczone samochodem ciężarowym marki STAR, natomiast organ ustalił, że w okresie świadczenia ww. usług A. P.był właścicielem jedynie samochodu Fiat Dukato, który nie był przystosowany do przewozu piasku, żwiru itd. Dalej organ wskazał, że A. P. nie stawiał się na wezwania urzędu, nie można było się z nim skontaktować, gdyż nie posiadał meldunku, a próby nawiązania kontaktu z nim przez organy podatkowe w miejscu tymczasowego pobytu okazały się nieskuteczne, nie było możliwości przeprowadzenia u niego kontroli, nie udostępnił dokumentacji firmy. Organ zwrócił uwagę, że na zakwestionowanych fakturach wskazano adres wystawcy, który był nieaktualny już od 6 lutego 2002 r. Organ zaakcentował, że A. P. w dniu 16 marca 2001 r. zgłosił w Urzędzie Skarbowym zawieszenie działalności gospodarczej i nigdy nie zawiadomił o jej wznowieniu, od tego czasu nie składał żadnych deklaracji w podatku od towarów i usług, w okresie od maja 2004 r. do grudnia 2005 r. A. P. nie był podatnikiem podatku od towarów i usług. Mając powyższe na względzie organ odwoławczy odmówił wiarygodności zeznaniom wspólników A s. c. złożonym w charakterze strony postępowania w części dotyczącej wykonania przez A. P. czynności udokumentowanych spornymi fakturami. Organ odwoławczy ostatecznie uznał, że A. P. nie wykonał czynności opisanych spornymi fakturami, a nadto w przedmiotowym okresie był podmiotem nieistnieiacym w sensie podatkowym. Już sam ten fakt, w ocenie organu pozbawiał stronę, zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "a" rozporządzenia wykonawczego prawa do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych faktur. Przepis ten stanowił bowiem, że w przypadku, gdy sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi: wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących - faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Dodatkowo organ drugiej instancji wskazał, że przepis § 14 ust. 2 pkt 4 lit. "a" rozporządzenia wykonawczego stanowił, że w przypadku gdy wystawiono faktury (...) stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, faktury te (...) nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku naliczonego lub zwrotu podatku naliczonego. Organ pokreślił, że koniecznym jest, by dokumenty stanowiące podstawę do dokonywania odliczeń podatku dokumentowały przebieg rzeczywistych transakcji handlowych. Faktury muszą zatem odnosić się do rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i być jedynie ich formalnym odzwierciedleniem.