Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 października 2008 r., sygn. IV SA/Wa 1272/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska - Pietrzak, Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Marian Wolanin (spr.), Protokolant Agnieszka Matuszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2008 r. sprawy ze skargi Kopalni (...) w K. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Środowiska z dnia (...) maja 2008 r. nr (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia (...) maja 2008 r. Nr (...)Minister Środowiska utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia (...) stycznia 2008 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P. z dnia (...) listopada 2002 r. o zezwoleniu na wyłączenie z produkcji gruntu leśnego o pow. (...) ha wchodzącego w skład oddziału leśnego (...),(...),(...),(...),(...),(...),(...),(...),(...),(...) Nadleśnictwa K. obręb leśny K. stanowiących lasy chronione, oddziały: (...),(...) ha, (...),(...) ha oraz lasy gospodarcze oddziały: (...),(...),(...),(...),(...),(...),(...),(...) - (...) ha, oznaczonych na wycinku z mapy gospodarczej obrębu leśnego K.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stwierdzono, że przedmiotowy grunt stanowi własność Skarbu Państwa, a jego reprezentant w osobie Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w P. jest jednocześnie organem prowadzącym postępowanie, dlatego interesy właściciela były należycie pilnowane w toku postępowania o wydanie zezwolenia na wyłączenie tego gruntu z produkcji leśnej. Potwierdza to również wpisana do uzasadnienia decyzji z dnia (...) listopada 2002 r. klauzula o możliwości faktycznego wyłączenia z produkcji leśnej dopiero po podpisaniu umowy cywilnej z właściwym nadleśniczym. Ubiegający się o zgodę na wyłączenie gruntów z produkcji powinien być bowiem "właścicielem" w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 3 lutego 1995 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych już w chwili składania wniosku, jednak nie wynika to z dosłownej treści ustawy. Zestawienie treści art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 powołanej ustawy może oznaczać, że osoba ubiegająca się o zezwolenie na wyłączenie gruntu z produkcji leśnej może dopiero później, po uzyskaniu tego zezwolenia, uzyskać od właściciela cywilnoprawne upoważnienie do dysponowania gruntem. Błędne jest zatem twierdzenie K (...), że prawo K (...) do korzystania z gruntu leśnego objętego decyzją z dnia (...) listopada 2002 r. powstało z chwilą wydania tej decyzji. Decyzja ta jedynie zezwala właścicielowi (posiadaczowi samoistnemu, zarządcy, użytkownikowi, użytkownikowi wieczystemu albo dzierżawcy) na wyłączenie z produkcji gruntów leśnych i określa obowiązki związane z wyłączeniem. Nie kreuje więc prawa do korzystania z gruntu.