Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 22 października 2008 r., sygn. I SA/Ol 374/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Kędzierski, Sędzia WSA Wojciech Czajkowski (spr.), Protokolant Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 8 października 2008r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 5117 (słownie pięć tysięcy sto siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania M.K. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług, uchylił decyzję organu I instancji w całości i określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za miesiące: styczeń - maj, sierpień - grudzień 2002 r. oraz zobowiązanie podatkowe za czerwiec i lipiec 2002 r..

Z materiałów sprawy wynika, że M.K. prowadził w 2002r. działalność gospodarczą pod firmą A z siedzibą w P., w ramach której dokonywał m.in. sprzedaży ratalnej towarów w oparciu o umowy kredytowe. Umowy te sporządzał jako pośrednik podmiotów udzielających kredytów nabywcom towarów, to jest Spółki B oraz Spółki C. W toku przeprowadzonej kontroli skarbowej organ zwrócił się do w/w firm o dostarczenie wykazu umów kredytowych zawartych w 2002 r. z firmą M.K., z wyszczególnieniem numeru umowy, daty jej zawarcia, nazwy towaru oraz ceny. Następnie kontrolujący dokonał porównania poszczególnych pozycji ujętych w przekazanych wykazach, z przedstawionymi przez kontrolowanego wydrukami paragonów z kas rejestrujących za 2002 r., jako dowodami zaewidencjonowania sprzedaży towarów. W wyniku tego porównania organ skarbowy stwierdził, iż w wymienionych wyżej miesiącach 2002 r. strona nie zaewidencjonowała przy pomocy kas rejestrujących, a także innych urządzeń księgowych, części obrotów ze sprzedaży ratalnej. Dokonana kontroli konfrontacja treści dokumentów wykazała bowiem niezgodności asortymentu i ceny towarów. Kontrolowany nie przedłożył również części paragonów na wynikającą z zawartych umów sprzedaż. Część przedłożonych przez stronę paragonów nie dotyczyła ponadto okresu objętego kontrolą, skoro zostały one wydrukowane w 2003 r.. Inne wydrukowano natomiast w terminach późniejszych od zawarcia umów, tj. od 35 dni przed zawarciem umowy kredytowej, do 20 - 125 dni po zawarciu takiej umowy. Część paragonów dotyczyła z kolei innych nabywców niż wskazani w umowach kredytowych, co ustalono na podstawie faktur VAT, do których te paragony zostały przez stronę dołączone. Organ zwrócił też uwagę, że strona przedstawiła w toku kontroli paragony z kasy zainstalowanej w innym podmiocie gospodarczym D.