Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 wrzenia 2008 r., sygn. VI SA/Wa 1022/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant Marcin Just po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2008 r. sprawy ze skargi Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie wpisu na listę radców prawnych oddala skargę

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych (OIRP) w [...] z dnia [...] października 2007 r. odmówiono p. A. S. (dalej: wnioskodawczyni, kandydatce) wpisu na listę radców prawnych

Uchwała została podjęta na podstawie art. 24 ust. 2 c w związku z art. 24 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2002 Nr 123, poz. 1059, z późn. zm.).

Kandydatka w dniu [...] października 2007 r. złożyła wniosek o wpis na listę radców prawnych na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. Z wniosku oraz jego załączników wynika, że kandydatka zdała we [...] egzamin sędziowski oraz w okresie od [...] lutego 2005 r. do dnia [...] kwietnia 2006 r., tj. przez okres znacznie powyżej roku, była zatrudniona w kancelarii adwokackiej, a w okresie od dnia [...] kwietnia 2006 r. do dnia [...] września 2006 r. oraz od dnia [...] stycznia 2007 r. do chwili obecnej jest zatrudniona na stanowisku asystenta sędziego w Sądzie Okręgowym I Wydziale Cywilnym w [...]. Ponadto w okresie od dnia [...] lipca 2007 r. do dnia [...] września 2007 r. współpracowała z kancelarią radców prawnych. Dodatkowo kandydatka przedłożyła sporządzone przez sędziów opinie z okresu aplikacji potwierdzające jej praktyczny kontakt z wykonywaniem zawodu sędziego.

Wnioskodawczyni nie odbyła natomiast aplikacji radcowskiej i nie złożyła egzaminu radcowskiego. Rada stwierdziła więc, że podstawą prawną ewentualnego wpisu w/w na listę radców mógłby stanowić przepis art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyby w dniu złożenia wniosku przepis ten obowiązywał. Tymczasem art. 25 ust. 1 pkt 2, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - prawo o adwokaturze i niektórych innych ustaw - utracił moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2006 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego (TK), wydanego dnia 8 listopada 2006 r., sygn. akt K 30/06 (część II sentencji wyroku). Rada uznała więc, że skoro po 31 grudnia 2006 r. w/w przepis nie obowiązuje - brak było podstaw do uwzględnienia wniosku.