Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 września 2008 r., sygn. III SA/Po 278/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Walentyna Długaszewska Sędzia WSA Barbara Koś (spr.) WSA Marzenna Kosewska Protokolant : st. sekr. sąd. Barbara Dropek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2008 r. przy udziale sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za prawidłowe I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz Spółki w P. kwotę [...],-([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. zwraca stronie skarżącej nadpłacony wpis w kwocie [...],- ([...]) złotych IV. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana /-/M. Kosewska /-/W. Długaszewska /-/B. Koś

Decyzją z dnia [...], nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego uznał za prawidłowe w pozycji 40 zgłoszenie SAD [...] z dnia [...] w części dotyczącej zastosowanej stawki celnej oraz obliczenia kwoty długu celnego.

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu [...] Naczelnik Urzędu Celnego przyjął zgłoszenie celne SAD nr [...], powodując objęcie towaru wnioskowaną procedurą dopuszczenia do obrotu. Załącznikiem do zgłoszenia celnego była m.in. faktura nr [...] z dnia [...], która zawierała deklarację o pochodzeniu towaru. Wnioskiem z dnia [...] strona - Spółka A zwróciła się o uznanie za nieprawidłowe zgłoszenia SAD w pozycji 40, przedkładając fakturę nr [...] z dnia [...] zawierającą retrospektywnie wystawioną deklarację o pochodzeniu towaru, która to deklaracja została sporządzona przez D. S. - pracownika spółki A. Pismem z dnia [...] strona przesłała pełnomocnictwo udzielone D. S. przez podmiot B z siedzibą w W. do wystawiania deklaracji o pochodzeniu towaru na fakturach. Strona wskazała nadto, że odpowiedzialność za złożone deklaracje ponosi podmiot B, natomiast spółka A posiada dostęp do systemu celnego podmiotu B, a zatem jest w stanie stwierdzić, czy towary, na które w terminie późniejszym zostały wystawione dowody pochodzenia są towarami preferencyjnymi. Powołując się na treść art. 16 pkt 1 lit. b) oraz art. 21 pkt 3, pkt 4, pkt 5 i pkt 6 Protokołu nr 4 Układu Europejskiego sporządzonego w Brukseli dnia 24.06.1997 r. (zał. do Dz. U. Nr 104, poz. 662 z późn. zm.) organ celny stwierdził, że deklarację na fakturze ma prawo sporządzić eksporter produktów, nie zaś importer. Dowód pochodzenia winien zostać sporządzony w kraju eksportu zgodnie ze wzorem określonym w protokole oraz przepisami prawa krajowego państwa eksportu. Nie do przyjęcia jest stanowisko strony, że deklaracja na fakturze może być wystawiona i podpisana przez pracownika firmy importującej w kraju importu bez względu na rodzaj udzielonego mu pełnomocnictwa. Mogłoby to bowiem oznaczać, że importer może sam wystawiać dowody pochodzenia i wnosić o zastosowanie preferencji na ich podstawie. Byłoby to również sprzeczne z zapisem punktu 10 załącznika nr 49 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 07.09.2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250 z późn. zm.), zgodnie z którym dla zastosowania obniżonej stawki celnej dowód pochodzenia powinien być wystawiony w państwie stronie umowy o wolnym handlu, z którego następuje bezpośredni transport towaru. Ponadto organ celny wskazał, że przesłana przez stronę kopia raportu [...] Urzędu Celnego zawierającego informację o wyniku kontroli pochodzenia dokonanej w firmie B nie stanowi odpowiedzi na zapytanie polskich władz celnych, które zostało skierowane do [...] administracji celnej w sprawie dotyczącej poprawności dowodów pochodzenia przedstawianych przez spółkę A. Natomiast pismem z dnia [...] [...] organ celny nadrzędny nad organem, który dokonał kontroli w firmie B, podzielił stanowisko polskiego organu celnego co do nieprawidłowości deklaracji sporządzanych retrospektywnie. W konsekwencji organ celny uznał, że przedłożona przez stronę deklaracja na fakturze, nie stanowi dowodu preferencyjnego pochodzenia towaru, wobec czego zgłoszenie celne w pozycji 40 w części dotyczącej stawki celnej oraz kwoty długu celnego należało uznać za prawidłowe.