Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 286/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędziowie Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (spr.), Asesor WSA Maciej Kurasz, Protokolant Urszula Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi L. S., M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 rok oddala skargę

Decyzją z dnia [...] października 2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2004 r., określającą skarżącemu L. S. i wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy stwierdził, że skarżący zawyżył koszty uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych

od samochodów osobowych Toyota Corolla i Toyota Camry oraz budynku - salonu z częścią serwisową. Skarżący zastosował do amortyzacji samochodów indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 40 %. Skarżący samochody te nabył w roku 1993 i 1995 jako pojazdy nowe i używał do celów prywatnych i dopiero w roku 2001 przekazał je na cele związane z wykonywaniem działalności gospodarczej i wprowadził je do ewidencji środków trwałych. W ocenie organu odwoławczego fakt przekazania samochodów na cele działalności gospodarczej nie był równoznaczny

z ich nabyciem przez podmiot gospodarczy w nieodpłatny sposób, o którym mowa

w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - dalej: u.p.d.o.f., a tym samym nie było podstawy do zastosowania indywidualnej amortyzacji. Jak podkreślił Dyrektor Izby Skarbowej, przekazanie samochodów na potrzeby prowadzonej działalności nie jest tożsame z ich ponownym nabyciem, zaś ich ujęcie w ewidencji środków trwałych prowadzonego przedsiębiorstwa nie wpływa w żaden sposób na status skarżącego jako właściciela pojazdów. Odnosząc się do kwestii zaakceptowania przez Inspektora Kontroli Skarbowej ceny rynkowej przedmiotowych samochodów, organ odwoławczy stwierdził, że było ono uzasadnione upływem czasu od dnia ich nabycia w drodze kupna przez skarżącego do dnia ich przekazania do używania na cele działalności znajdowało podstawę w treści art. 22g ust. 8 u.p.d.o.f. W konsekwencji Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że przedmiotowych środków trwałych nie można było uznać za używane, a tym samym zastosować do nich na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 2 u.p.do.f. indywidualnej stawki amortyzacyjnej.