Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 lipca 2008 r., sygn. VI SA/Wa 902/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.) Protokolant Anna Fabiańczuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2008 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z dnia [...] grudnia 2007 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz skarżącego W. B. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. Komendant Główny Policji na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a kpa oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm, dalej jako u.b.a.), po rozpatrzeniu odwołania W. B. (dalej jako skarżący) od decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] grudnia 2007 r. cofającej pozwolenie na broń palną myśliwską, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie sprawy.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. Komendant Wojewódzki Policji w [...] cofnął skarżącemu pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej. Decyzja ta w wyniku rozpatrzenia odwołania została uchylona przez Komendanta Głównego Policji, który decyzją z dnia [...] września 2007 r. przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.

Organ odwoławczy uznał, że postępowanie w sprawie cofnięcia skarżącemu pozwolenia na broń palną myśliwską winno być uzupełnione poprzez dopuszczenie dowodu z jego sprawy karnej o przestępstwo z art. 178a § 2 k.k., przesłuchanie policjantów, którzy ujawnili to przestępstwo i przeprowadzili stosowną interwencję oraz poprzez sprawdzenie skarżącego w rejestrze wykroczeń. Wskazał jednocześnie, że w takiej sytuacji faktycznej i prawnej, jak ustalono w rozpatrywanej sprawie, obowiązkiem organu rozstrzygającego jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między rodzajem przestępstwa, za które posiadacz pozwolenia został skazany, jego dotychczasowym postępowaniem i trybem życia a obawą, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 u.b.a.