Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. II SA/Łd 491/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Protokolant Agnieszka Ratajczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C., działający z upoważnienia Wójta Gminy C., odmówił przyznania A.T. zasiłku celowego z pomocy społecznej w związku z suszą w 2006 roku w wysokości 500 zł oraz 392 zł.

Decyzja ta została wydana na podstawie art. 7 pkt 15, art. 18 ust. 1 pkt 4, art. 24,

art. 40 ust. 2, 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 sierpnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji programu pomocy dla gospodarstw rolnych w celu złagodzenia skutków suszy (Dz.U. Nr 155, poz. 1109).

Jako przyczynę odmowy przyznania powyższego zasiłku organ I instancji wskazał brak spełnienia przez wnioskodawcę przesłanek do uzyskania zasiłku, określonych we wskazanym wyżej rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 sierpnia 2006 r. W ocenie organu wnioskodawca nie przedstawił dokumentu potwierdzającego, że podlega ubezpieczeniu społecznemu KRUS, natomiast synowa skarżącego została zgłoszona do ubezpieczenia w dniu 12 października 2006 roku jako domownik, co przesądza o braku przesłanek do pozytywnego rozpatrzenia wniosku.

W odwołaniu od powyższej decyzji A.T. wniósł o zmianę decyzji organu I instancji i przyznanie pomocy w postaci zasiłku celowego w celu złagodzenia skutków suszy w 2006 roku. Stwierdził przy tym, że czuje się pokrzywdzony podjęciem zaskarżonej decyzji. Posiada bowiem gospodarstwo rolne o pow. 2,24 ha, w tym 0,17 ha łąki. Zamieszkuje wspólnie z synem (48 lat), synową (45 lat) oraz wnuczkiem (22 lata). Żadna z tych osób nigdzie nie pracuje na stałe. Skarżący nie opłaca składki ubezpieczeniowej na rzecz KRUS, bo jest na emeryturze. Składkę opłaca synowa razem z nim mieszkająca, jako domownik. Podkreślił jednocześnie, że podjął zobowiązanie i płaci za synową składki, a gdyby przestał je uiszczać, to KRUS ściągał będzie spłatę tej składki z emerytury.