Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 maja 2008 r., sygn. VI SA/Wa 402/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Protokolant Marta Brzezińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2008 r. sprawy ze skargi S. Sp. j. z siedzibą w G. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego oddala skargę

Uzasadnienie

Dnia [...] listopada 2005 r. do Urzędu Patentowego wpłynął wniosek holenderskiej firmy S. z siedzibą w H. o unieważnienie prawa ochronnego udzielonego na znak towarowy SCOTCH & SODA o numerze R- 100 588. Uprawnionym do powyższego znaku jest S. sp. j. z siedzibą w G., a znak przeznaczony jest do oznaczania towarów zawartych w klasie 25. Są to: odzież, w tym bluzy, swetry, koszule, T-shirty, kamizelki, koszulki polo, spodnie, kurtki, buty, czapki, paski.

Jako podstawę prawną swego żądania wnioskodawca wskazał art. 8 pkt 1 i pkt 2 ustawy o znakach towarowych przy uwzględnieniu treści art. 6 septies Konwencji paryskiej.

We wniosku pełnomocnik wnioskodawcy przywołał informacje dotyczące wieloletniej historii firmy S. oraz fakt eksportowania towarów odzieżowych od przeszło dwudziestu lat do wielu państw świata za pośrednictwem lokalnych dystrybutorów będących zazwyczaj niezależnymi firmami. Pełnomocnik wskazał na fakt współpracy wnioskodawcy z p. P. S. od roku 1994 r., który stał się wyłącznym importerem i oficjalnym dystrybutorem towarów oznaczanych znakiem Scotch & Soda w Polsce. Jednocześnie wskazano na fakt uprzedniej rejestracji znaku towarowego SCOTCH & SODA na rzecz wnioskodawcy w wielu innych krajach europejskich. Pierwszego zgłoszenia znaku towarowego SCOTCH & SODA na rzecz wnioskodawcy dokonano w Urzędzie d/s Znaków Towarowych Beneluksu w dniu 18 lipca 1984 r.

Zdaniem pełnomocnika uprawniony nadużył zaufania wnioskodawcy i pomimo pełnej świadomości praw przysługujących holenderskiej firmie S. dokonał w dniu 1 marca 1995 r. zgłoszenia spornego znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP celem uzyskania rejestracji na swoją rzecz. Tymczasem w każdym z państw, w których chroniony jest znak SCOTCH & SODA zarejestrowany jest on wyłącznie na rzecz holenderskiego przedsiębiorstwa, a nie lokalnego dystrybutora. Uzyskanie prawa ochronnego na rzecz uprawnionego prowadzi natomiast do zablokowania wnioskodawcy bezpośredniego dostępu do rynku. Pełnomocnik wskazał ponadto, że w roku 2002 r. wnioskodawca podpisał z p. P. S. dokument cesji praw z rejestracji spornego znaku, jednakże w dacie tej uprawnionym do spornego znaku była już spółka jawna - aktualny uprawniony. W konsekwencji wspomniana cesja nie osiągnęła skutku prawnego, a uprzedni uprawniony wysunął w stosunku do wnioskodawcy żądania finansowe.