Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 134/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber (spr.), Sędziowie Asesor WSA Hieronim Sęk, Asesor WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi J. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzające ją postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...], 2) stwierdza, że uchylone decyzja i postanowienie nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz J. sp. z o.o. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

J. sp. z o.o. pismem z dnia 14 września 2006 r., skierowanym do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W., na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2004 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej "Ordynacja", złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.) - dalej "ustawa o VAT". Przedstawiając stan faktyczny Spółka wskazała, że jest zarejestrowana dla potrzeb podatku od towarów i usług w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, że nabywa od [...] podatnika VAT towary sprowadzone z J., które następnie sprzedaje finalnemu odbiorcy zarejestrowanemu dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce. Towary wydawane są bezpośrednio z magazynu w H. do ostatecznego odbiorcy. Do momentu dopuszczenia towarów do obrotu na terytorium Unii Europejskiej znajdują się one pod celną procedurą tranzytu. W oparciu o tak nakreślony stan faktyczny Spółka zadała pytanie, czy sprzedaż dokonywana przez Spółkę na rzecz polskiego kontrahenta przed dopuszczeniem tych towarów do obrotu na terenie Unii Europejskiej, pozostaje poza zakresem opodatkowania, polskim podatkiem od towarów i usług. W jej ocenie, nie powinna zostać uznana za podatnika z tytułu importu towarów, gdyż procedura dopuszczenia towarów do obrotu na terytorium Unii Europejskiej dokonywana jest w Polsce, przez polskiego kontrahenta Spółki, będącego ostatecznym nabywcą towarów. W związku z powyższym, jej zdaniem, nie ona jest dłużnikiem celnym, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła. Stwierdziła, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, to ostateczny odbiorca jako dokonujący importu towarów, opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w Polsce, jest podatnikiem z tego tytułu. W stosunku zaś do transakcji poprzedzającej import towarów podniosła, że kluczowe znaczenie dla określenia miejsca jej opodatkowania, jako transakcji łańcuchowej, ma identyfikacja dostawy, której można przypisać transport. Dostawa ta oraz dostawy ją poprzedzające powinny być zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, opodatkowane w państwie rozpoczęcia transportu, a dostawy następujące po niej - w państwie zakończenia transportu. Wyjaśniła, też, że skoro ostatni podmiot w transakcji łańcuchowej jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów, to podmiot ten dokonuje przywozu towarów na terytorium Polski bez względu na to, jak wyglądają ustalenia stron odnośnie transportu. Dostawie na jego rzecz należy przypisać transport, a co za tym idzie dostawa ta oraz dostawy ją poprzedzające powinny zostać opodatkowane w państwie rozpoczęcia transportu. Podkreśliła, że sprzedaż towarów pomiędzy Spółką, a ostatecznym nabywcą nie może zostać uznana za lokalną dostawę, ponieważ prowadziłoby to do podwójnego opodatkowania i byłoby sprzeczne z zasadą wspólnotowego systemu podatku od towarów i usług. Wyjaśniła również, iż zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku, gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonaną przez podatnika, który jest jednocześnie podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju. Wobec powyższego, dostawą krajową byłaby dopiero dostawa dokonana przez spółkę polską - importera towarów. Natomiast dostawa dokonana przez wnoszącą o interpretację, nie podlega polskiemu podatkowi od towarów i usług. Reasumując, stwierdziła, że nie dokonuje ona żadnej czynności opodatkowanej polskim podatkiem od towarów i usług, a jedyną czynnością podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem byłby import towarów, przy czym podatnikiem jest ostateczny odbiorca.