Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 kwietnia 2008 r., sygn. I SA/Po 236/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w P w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Jaśniewicz(spr.) Sędziowie NSA Jerzy Małecki NSA Gabriela Gorzan Protokolant sekr. sąd. Magdalena Rossa-Śliwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi H S na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P z dnia [...] r. nr [...], [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2001-2004 oraz podatku od towarów i usług oddala skargę /-/ J. Małecki /-/ M. Jaśniewicz /-/ G. Gorzan

Uzasadnienie

Pismem z dnia 6 marca 2007 r. - uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2007 r. - H S zwrócił się do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w P z wnioskiem o rozłożenie na raty płatne do 2015 r. zaległego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2001 do 2004 w łącznej kwocie [...] zł oraz zaległego podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące z lat 2001 do 2004 w łącznej kwocie [...] zł.

Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w P decyzją z dnia [...] r. na podstawie art.207, art.67a § 1 pkt.2, art.53 i art. 56 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005, Nr 8 poz. 60 ze zm.; dalej Ordynacja podatkowa ) rozpatrzył wniosek podatnika odmownie. W uzasadnieniu wskazano, że art.67a § 1 pkt.2) Ordynacji podatkowej skonstruowany jest na zasadzie uznania administracyjnego i nie precyzuje warunków w myśl których można udzielić ulgi w spłacie, a przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia ważnego interesu strony. Podniesiono, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania. Przesłanką uzasadniającą pozytywne rozpatrzenie wniosku w zakresie rozłożenia zaległości podatkowej na raty mógłby być fakt zaistnienia nagłego zdarzenia losowego, na które podatnik nie miał wpływu, a skutkiem którego była niemożność wywiązania się z zapłaty podatku. W ocenie organu podatkowego w przypadku H S nie wystąpiły żadne zdarzenia, które można by uznać za nadzwyczajne i które przemawiałyby za udzieleniem układu ratalnego. Zaległość była konsekwencją obniżania należnego podatku od towarów i usług o podatek naliczony z czynności, które faktycznie nie miały miejsca, jak również konsekwencją nieprawidłowego zaliczenia niektórych wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Zaległość ta powstała z winy podatnika, a nie z przyczyn od niego niezależnych. Dodatkowo podniesiono, iż przedmiotowa zaległość wraz z odsetkami naliczonymi do dnia złożenia wniosku stanowi kwotę [...] zł. Udzielenie ulgi w spłacie zobowiązań w postaci rozłożenia na raty może być zasadne jedynie wówczas, gdy sytuacja majątkowa i finansowa wskazuje na niemożność jednorazowej spłaty zobowiązania, ale jest jednocześnie na tyle dobra, że podatnik będzie mógł ją spłacić w ratach. Udzielenie układu ratalnego może mieć zastosowanie w sytuacji, gdy istnieje realna szansa uregulowania przez podatnika rat w terminie, a zapłata rat będzie prowadzić do szybkiej spłaty zaległości. W ocenie organu podatkowego udzielnie rat w wysokości zaproponowanej przez zobowiązanego nie spowoduje żadnego odczuwalnego zmniejszenia zaległości, a spłata będzie zbyt rozciągnięta w czasie. Podatnik zaproponował spłatę rat przedstawiając harmonogram do 2015 r. prognozując jedynie wysokość uzyskiwanych dochodów. Organ podatkowy udzielając ulgi w spłacie musi opierać się na faktach, a nie jedynie na przypuszczeniach podatnika, co do wysokości uzyskiwanego dochodu. Uznano, że organ udzielający ulgi w spłacie nie ma żadnej gwarancji, że podatnik osiągnie przewidywane dochody i że wpłaty w proponowanej wysokości będą przez podatnika regulowane.