Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 marca 2008 r., sygn. III SA/Po 1/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Maria Kwiecińska (spr.) Sędziowie NSA Tadeusz M. Geremek . WSA Mirella Ławniczak Protokolant : st. sekr. sąd. Kamila Perkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 marca 2008 r. sprawy ze skargi Z. L. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego kwotę [...],- ( sto ) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/ M. Ławniczak /-/ M. Kwiecińska /-/ T. M. Geremek WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Prezydent Miasta orzekł o wymeldowaniu Z. L. z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] w K.

W uzasadnieniu decyzji organ administracyjny stwierdził, iż w rozpatrywanej sprawie wyczerpane zostały przesłanki z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm.), a mianowicie: opuszczenie lokalu oraz niedopełnienie obowiązku wymeldowania się z pobytu stałego, uzasadniające podjęcie decyzji o wymeldowaniu. W oparciu o materiał dowodowy sprawy organ stwierdził, iż bezspornym jest fakt niezamieszkiwania Z. L. od [...] r. w budynku przy ul. [...] w K., co oświadczył wnoszący o wymeldowanie Z. L., jak i sama Z. L., której wymeldowanie dotyczy. Z. L. nie posiada w tym budynku rzeczy osobistych. Oświadczyła, że opuściła miejsce stałego zameldowania na okres zimy z zamiarem powrotu i do chwili obecnej nie powróciła do niego. Powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22.08.2000 r. (V SA 108/00), organ wskazał, iż nie jest dobrowolnym opuszczeniem lokalu takie opuszczenie, do którego strona została zmuszona, jeżeli podjęła przewidziane prawem środki w celu obrony swych praw do przebywania w tym lokalu, albo jeżeli fakt zmuszenia do opuszczenia lokalu jest oczywisty lub został stwierdzony w postępowaniu karnym. Tymczasem Z. L. nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających fakt zmuszenia do opuszczenia domu, a jedynie zeznała, że opuściła miejsce stałego zameldowania, ponieważ nie mogła liczyć na opiekę ze strony męża, który utrudniał jej zamieszkiwanie poprzez wyłączanie wody, prądu i ogrzewania. W toku postępowania ustalono, że opuszczenie domu przez Z. L. spowodowane było konfliktem między małżonkami, w związku z czym Z. L. wystąpił o rozwód. Postanowieniem z dnia [...] Sąd Okręgowy w K. udzielił zabezpieczenia w ten sposób, że na czas trwania procesu o rozwód ustalił sposób korzystania stron z budynku przy ul. [...] w K., przyznając Z. L. do wyłącznego użytkowania jeden pokój z prawem wspólnego korzystania z kuchni, łazienki i ciągów komunikacyjnych. Do chwili obecnej Z. L. nie zamieszkała we wskazanym przez Sąd pokoju. Nie wystąpiła do Komornika o umożliwienie korzystania z tego pokoju, ani też nie zwróciła się o to bezpośrednio do Z. L. W konsekwencji organ administracyjny uznał, iż Z. L. pogodziła się z zaistniałą sytuacją, a tym samym opuszczenie przez nią spornego lokalu należy potraktować jako dobrowolne.