Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2008 r., sygn. I SA/Wa 1701/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch Sędziowie Asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Asesor WSA Joanna Skiba Protokolant Joanna Grzyb po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2008 r. sprawy ze skargi T. P. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania odszkodowania za nieruchomość [...] 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. z dnia [...] kwietnia 2006 r., nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania T. P., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] odmawiającą przyznania odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy dawnej [...].

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Prezydent W. decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. na podstawie art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, odmówił wnioskodawcy przyznania odszkodowania za przedmiotową nieruchomość położoną w W. oznaczoną nr hip. [...] o powierzchni [...] m2 wchodzącą obecnie w skład działek ewidencyjnych o nr [...] i [...] z obrębu [...]. Powyższe rozstrzygnięcie uzasadnione zostało przez organ I instancji niespełnieniem przesłanek zawartych w art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem T. P. złożył odwołanie. Po rozpatrzeniu złożonego odwołania organ II instancji stanął na stanowisku, że nie może ono zostać uwzględnione. W uzasadnieniu Wojewoda wyjaśnił, że sporna nieruchomość została przejęta na rzecz Skarbu Państwa w trybie przepisów dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). W sprawach odszkodowań za niektóre kategorie nieruchomości objętych działaniem tego dekretu ma aktualnie zastosowanie przepis art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowiący, że przepisy ustawy dotyczące odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości stosuje się odpowiednio do domu jednorodzinnego, jeżeli przeszedł on na własność państwa po dniu 5 kwietnia 1958 r. oraz do działki, która przed dniem wejścia w życie dekretu (czyli przed dniem 21 listopada 1945 r.) mogła być przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne, jeżeli poprzedni właściciel bądź jego następcy prawni zostali pozbawieni faktycznej możliwości władania tą działką po dniu 5 kwietnia 1958 r. Przyznanie zatem odszkodowania za nieruchomość musi być poprzedzone ustaleniem, że podlega ona przepisom dekretu (co w przedmiotowej sprawie jest niesporne), a ponadto że mogła ona być przed dniem wejścia w życie dekretu przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne, co zdaniem organu odnosi się do działki niezabudowanej. W przedmiotowej sprawie według ustaleń organu przedmiotowy grunt był zabudowany, a więc podstawowe znaczenie miało ustalenie, czy budynek znajdujący się na gruncie spełniał wymogi przewidziane dla domów jednorodzinnych. Trzecią przesłanką, która musiała być spełniona łącznie z wymienionymi wyżej jest pozbawienie poprzedniego właściciela lub jego następców prawnych własności budynków po dniu 5 kwietnia 1958 r. Zdaniem Wojewody przepis art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami przesądza, że chodzi o zaspokojenie roszczeń tylko tych poprzednich właścicieli lub ich następców prawnych, w przypadku których spełnione są wszystkie wymienione przesłanki. Niespełnienie którejkolwiek powoduje brak podstaw do przyznania odszkodowania. Zdaniem organ w postępowaniu dowodowym ustalone zostało, że nieruchomość przy [...] z pewnością nie była zabudowana domem jednorodzinnym, a więc nie został spełniony jeden z wymogów przyznania odszkodowania na podstawie art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wniosek ten organ wysnuł na podstawie zapisów przekazanego przez Archiwum Państwowe "Ogólnego planu zabudowania W. z dnia 11 sierpnia 1931 r.", który wskazuje, że sporna nieruchomość została zabudowana budynkiem wielorodzinnym. Ponadto organ odwoławczy podkreślił, że plan ten przewidywał w strefie VI zabudowę zwartą o 6 kondygnacjach i 70% zabudowy powierzchni. Na fakt, że przedmiotowa nieruchomość nie była zabudowana domem jednorodzinnym wskazują także zdaniem organu odwoławczego notatki służbowe sporządzone na okoliczność objęcia jej w posiadanie na rzecz Skarbu Państwa. Notatka o stanie prawnym sporządzona dnia 10 maja 1973 r. wskazuje, że budynek mieszkalny zawierał 7 lokali o 17 izbach. Z notatki zaś sporządzonej przez Urząd Dzielnicowy - Gmina W. [...] z dnia 21 marca 1992 r. wynika istnienie 24 izb mieszkalnych w przedmiotowym budynku (wszystkie mieszkania zostały sprzedane w formie aktów notarialnych). W postępowaniu wyjaśniającym organ dokonał także ustalenia, że w dniu 31 marca 1951 r. Resort Techniczno-Budowlany na podstawie rejestracji dokonał opisu budynków znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości, z którego wynika, że nieruchomość przy [...] była zabudowana budynkami jedno i trzykondygnacyjnymi o łącznej powierzchni użytkowej po odbudowie - [...] m2 w tym 7 lokali o 17 izbach. Ustalenia te potwierdzone zostały dokumentacji przesłanej przez Archiwum Państwowe W. przy piśmie z dnia 1 marca 2004 (data wpływu).