Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 lutego 2008 r., sygn. I SA/Po 1625/07

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w P w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie NSA Janusz Ruszyński As. sąd. WSA Roman Wiatrowski Protokolant sekr. sąd. Magdalena Rossa- Śliwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2008 r. sprawy ze skargi "A" SA w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. oddala skargę /-/R. Wiatrowski /-/ J. Ruszyński /-/E. Brychcy

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8.06.2006 w sprawie II FSK 861/05 Naczelny Sąd Administracyjny w W uwzględnił skargę kasacyjną wniesioną przez "A" SA w W. od wyrodku NSA Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 10.01.2005 r ,którym oddalono skargę i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu.

W uzasadnieniu wskazanego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego, tj. przez niewłaściwe zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, stwierdził, że nie zasługuje on na uwzględnienie. Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółek prawa handlowego i prawa cywilnego, z zastrzeżeniem pkt 2, oraz innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego. Uznano że wobec skarżącej Spółki, będącej spółką akcyjną, mają zastosowanie przepisy ustawy o rachunkowości. Sposób sformułowania zarzutu (naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości, poprzez przyjęcie, że przepisy o rachunkowości mogą stanowić źródło rozstrzygnięć podatkowych) wskazuje, że autorowi skargi kasacyjnej chodziło o podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie.

Kolejny zarzut naruszenia prawa materialnego dotyczy naruszenia przez błędną wykładnię art. 15 ust_ 1 i 4 u.p.d.o.p. Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając ten zarzut, wyraża pogląd, że dla ustalenia momentu potrącenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, winno się rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami. Należy przy tym pamiętać, że Spółka nie sformułowała w tym zakresie zarzutu naruszenia przepisów postępowania, ani zarzutu niewłaściwego zastosowania (lub niezastosowania) w.w. przepisów. Wobec tego w tej konkretnej sprawie (wg nie podważonych ustaleń Sądu zawartych w zaskarżonym wyroku) kwestionowane koszty są związane z wydatkami poniesionymi w 1999 r. przez Spółkę: (a) na nabycie dodatków do czasopism w postaci płyt CD, kaset magnetofonowych, stron działowych i suplementów, które nie zostały sprzedane w 1999 r. i stanowiły zapas magazynowy na dzień 31 grudnia 1999 r. lub też zostały zarachowane w większej ilości w odniesieniu do liczby czasopism, (b) na zdjęcia i opracowanie czasopism, mimo, że na dzień 31 grudnia 1999 r. czasopisma, których ten wydatek dotyczył, stanowiły zapas magazynowy bądź jeszcze nie zostały w 1999 r. wydrukowane.