Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. II FSK 861/05

1. Spółka prasowa może zaliczyć do kosztów podatkowych wydatki na przedmioty dołączone do czasopism jako prezenty dla czytelników; dotyczy to także tych prezentów, które wróciły do magazynu w związku z niesprzedaniem części nakładu. Wydatki na te ostatnie prezenty mogą być potrącone w momencie, w którym zwrócona część nakładu powinna była zostać sprzedana.

2. Wydatki na zamówione zdjęcia, które ostatecznie nie zostały wykorzystane w publikacjach, mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych w momencie ich poniesienia.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2006 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej, sprawy ze skargi kasacyjnej "P." S.A. w P., od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 stycznia 2005 r. I SA/Po 2539/02 w sprawie ze skargi "P." S.A. w P. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 13 września 2002 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. - uchyla zaskarżony wyrok w całości i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania WSA w Poznaniu; (...).

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 10 stycznia 2005 r., I SA/Po 2539/02, oddalił skargę "P." S.A. z siedzibą w P. /dalej w skrócie: Spółka/ na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 13 września 2002 r., (...), w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Uzasadniając Sąd stwierdził, że Spółka zakwestionowała zasadność stanowiska organów podatkowych w zakresie dotyczącym nieuznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na dodatki do czasopism, które nie zostały sprzedane w 1999 r. i stanowiły zapas magazynowy na dzień 31 grudnia tegoż roku lub też zostały zarachowane w nadmiernej w odniesieniu do liczby czasopism ilości. Powołując się na regulację prawną zawartą w art. 15 ust. 1 i 4 oraz art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, sformułowano wniosek, że w rozpatrywanej sprawie nie zaistniały sytuacje, stanowiące wyjątek od reguły, że koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym którego dotyczą, a więc w roku, w którym określone wydatki skutkowały uzyskanie przychodu. Podzielono tym samym pogląd, wyrażony w orzecznictwie, że "niedopuszczalne jest potrącenie w danym roku podatkowym wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów mających wystąpić dopiero w następnym roku podatkowym lub w okresach dalszych" /wyroki NSA: z dnia 25 maja 2000 r., I SA/Po 519/99; z dnia 11 kwietnia 1996 r., SA/Sz 1924/95; wyrok SN z dnia 5 kwietnia 2002 r., III RN 22/01/. Zdaniem Sądu, stanowiące dodatki do czasopism płyty CD, kasety magnetofonowe, strony działowe i suplementy - pozostałe jako zapas magazynowy na koniec roku 1999, mogą jedynie wiązać się z przychodem roku 2000 lub następnych lat, w związku z czym wydatki poniesione na ich nabycie zasadnie zostały - w świetle powołanych przepisów - uznane za nie związane z przychodami 1999 r. i tym samym nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu w tymże roku. Sąd nie podzielił poglądu prezentowanego w niektórych orzeczeniach NSA, że o możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu decyduje moment dokonania wydatku, a nie osiągnięcia przychodu. Stanowisko takie nie znajduje bowiem uzasadnienia w art. 15 ust. 4 i art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wiążąc zdarzeń ekonomicznych w aspekcie ich przyczyn i skutków /wydatki i przychód/ w ramach danego roku podatkowego. Według Sądu, brak także podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodu kwot dotyczących dodatków do czasopism w przypadku, gdy Spółka dokonała nieuzasadnionego rozliczenia rozchodu dodatków do czasopism w ilości większej niż nakład czasopisma, do którego dołączony był dodatek. Nadwyżka dodatków nie została bowiem sprzedana, skoro nakład czasopisma był ilościowo mniejszy, nie została ona także wykazana jako zapas magazynowy na dzień 31 grudnia 1999 r. W związku z tym wartość tych dodatków nie może obciążać kosztów uzyskania przychodu.