Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 stycznia 2008 r., sygn. I SA/Łd 876/07

Dnia 15 stycznia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Świderska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Asesor WSA Cezary Koziński Protokolant asystent sędziego Marek Pilc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2008 roku sprawy ze skargi P. K. i M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz P.K. i M.K. solidarnie kwotę 1.159 (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł-W określił P.K. i M. K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowanych na zasadach ogólnych za 2003 rok w wysokości 24.821,20 zł.

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, bowiem decyzja ta została wydana w oparciu o niepełny materiał dowodowy, a więc z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu uzasadniającym jej eliminację z obrotu prawnego.

Decyzją z dnia [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego Ł-W określił P.K. i M.K. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowanych na zasadach ogólnych za 2003 rok w wysokości 18.120 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż w oparciu o wyniki kontroli prowadzonej za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2003 roku w należących do podatników firmach: A,B,C,D w zakresie prawidłowości prowadzenia dokumentacji podatkowej i rozliczania z budżetem w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz analizę wspólnego zeznania podatkowego podatników PIT-36/20003 stwierdzono: zawyżenie kosztów uzyskania przychodów na kwotę 5.682,02 zł w firmie A, której właścicielem jest skarżący. Zawyżenie to było efektem zakwestionowania wydatków udokumentowanych fakturami VAT: nr 36/H/03 z dnia 20.lipca 2003r. na kwotę 2.347,68 zł (netto), stanowiącą zapłatę za pobyt w hotelu "Opera" w Sopocie w okresie od 11 do 20 lipca 2003r.; nr 13228 z dnia 22 września 2003r. na kwotę 209,07 zł (netto), stanowiącą zapłatę za parking i nocleg w Hotelu "Ibis" w Szczecinie, oraz nr 2955/03 z dnia 23 sierpnia 2003r. na kwotę 3.149,86 zł (netto), stanowiącą zapłatę za telefon, usługi gastronomiczne, usługi noclegowe oraz usługi parkingowe w hotelu "Belweder". Organ podatkowy I instancji nie uznał kwoty udokumentowanej powyższymi fakturami za koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w uwagi na brak związku poniesionego wydatku z prowadzona działalnością gospodarczą. Nadto Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 240.240 zł przez spółkę cywilną B, której skarżący posiadał 50% udziałów. W okresie od czerwica do grudnia 2003 r. spółka ta zaewidencjonowała w podatkowej księdze przychodów i rozchodów 16 faktur VAT wystawionych przez firmę G. mających potwierdzić zakup 17.160 sztuk preparatu "Aloe Vera Gel". W toku prowadzonego postępowania podatkowego ustalono, iż numer identyfikacji podatkowej znajdujący się na zakwestionowanych fakturach należał do pana W.N., który zmarł w dniu 7 kwietnia 2003 roku i był zarejestrowany jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Wobec powyższego organ podatkowy I instancji uznał, że wskazane faktury są fałszywe, wystawione przez podmiot nieistniejący i nie potwierdzają faktycznego przebiegu transakcji, które dokumentują. Z uwagi na powyższe organ nie uznał za dowód w prowadzonym postępowaniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Jednocześnie na podstawie przepisu art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, bowiem dane wynikające z księgi podatkowej uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwalały na ustalenie prawidłowej podstawy opodatkowania. Powołując się na przepis art. 23 ust. l pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiący, iż podatku od towarów i usług nie uważa się za koszt uzyskania przychodów organ I Instancji nie uznał za koszty uzyskania przychodów kwoty 439,56 zł zaksięgowanej przez firmę C., w której P.K. posiadał 25% udziałów. Suma ta stanowiła bowiem naliczony podatek VAT wynikający z faktur wystawionych przez PTC Sp. z o.o.