Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 grudnia 2007 r., sygn. II SA/Wr 380/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Kremis (spr.), Sędzia WSA Andrzej Cisek, Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak, Protokolant Szymon Krzyszczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 listopada 2007r. sprawy ze skargi W.C. na uchwałę Rady Miejskiej w L.Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odrzucenie protestu wniesionego do projektu planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości O. oddala skargę

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] z dnia [...] roku Rada Miejska w L. Z., przywołując w podstawie prawnej art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) i art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 1999 r., Nr 15, poz. 139 ze zm.) w związku z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 717), odrzuciła w całości wniesiony przez W. Cz. protest do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości O. .

W motywach wskazano, iż w dniu 30 czerwca 2003 r. wpłynęło do Urzędu Miasta i Gminy L.Z. pismo W.CZ., sprzeciwiające się zmniejszeniu strefy A ścisłej ochrony konserwatorskiej wokół zespołu pałacowo-parkowego we wsi O.. Zdaniem autora pisma strefa jest znacznie mniejsza niż w poprzednim, ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego gminy L. Z., co może niekorzystnie wpłynąć na ochronę zabytków, i dodał, iż dokonano tego bez wniosku Konserwatora Zabytków. Rada Miejska zaznaczyła, iż Wojewódzki Konserwator Zabytków nie wnioskował o zwiększenie granic tej strefy i wrysowana na rysunku planu strefa A jest w pełni przez kompetentny organ zaakceptowana, czego wyrazem jest pozytywne zaopiniowanie i uzgodnienie projektu planu przez tę instytucję. Wyjaśniono, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się w zależności od potrzeb, między innymi, granice i zasady terenów i obiektów podlegających ochronie, a pkt 8 ustawy mówi o tym, że plan wyznacza w zależności od potrzeb szczególne warunki zagospodarowania terenów wynikające między innymi z ochrony środowiska kulturowego. Dodano, iż jak wynika z tej samej ustawy (art. 18 ust. 2 pkt 4 lit. a) oraz z ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i muzeach (art. 11 ust. 2) organem właściwym do uzgadniania planów miejscowych jest Wojewódzki Konserwator Zabytków, zaś art. 5 pkt. 1, 2 i 5 ustawy o ochronie dóbr kultury i muzeach stanowi co może być przedmiotem ochrony konserwatorskiej. Zaznaczono, iż podstawą do opracowania zasad ochrony konserwatorskiej w projekcie planu miejscowości O. były wytyczne Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz Studium Środowiska Kulturowego Miasta i Gminy L. Z. , które powstało w regionalnym Ośrodku Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego we W. . Podano, iż opracowanie to powstało w roku 1999, między innymi na potrzeby Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy L.Z. , w którym strefy ochrony konserwatorskiej zostały uwzględnione i które to studium było opiniowane przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.