Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. III SA/Wr 151/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędziowie Sędzia WSA Marcin Miemiec, Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk (sprawozdawca), Protokolant Ewa Bogulak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 6 listopada 2007 sprawy ze skargi Z. I. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie brak podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej I. uchylona zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Decyzją, o której mowa w sentencji niniejszego wyroku wydaną po rozpatrzeniu odwołania Z. I. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W.z dnia [...] Nr [...], w której ten ostatni organ orzekł o braku podstaw do stwierdzenia przewlekłych chorób zawodowych narządu głosu spowodowanych nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat, w postaci: guzków głosowych twardych; wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych; niedowładu mięśni przywodzących i napinających fałdy głosowe z niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. utrzymał w mocy pierwszoinstancyjne orzeczenie.

W pierwszej części uzasadnienia swojego rozstrzygnięcia organ drugiej instancji przedstawił szczegółowo przebieg pracy zawodowej odwołującego się. Z zestawienia tego wynika, że od lutego 1977 r. do lutego 2000 r. skarżący pracował w szkołach i innych instytucjach (z przerwami na zatrudnienie innego rodzaju) jako nauczyciel i rehabilitant-hipoterapeuta, co wiązało się z narażeniem na nadmierny wysiłek głosowy. W ocenie organu, łączny okres zagrożenia na ten szkodliwy czynnik wynosił ponad 15 lat.