Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 listopada 2007 r., sygn. II SA/Sz 609/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 listopada 2007 r. sprawy ze skargi E.O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia kwoty zasiłku stałego oddala skargę

Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. rozpoznając w dniu 15 listopada 2006 r. skargę E. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]. w przedmiocie odstąpienia od zwrotu wydatków na udzielone świadczenia, stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...].

Z uzasadnienia wyroku wynika, iż Sąd zarzucił organom orzekającym w postępowaniu administracyjnym, iż wniosek skarżącej z dnia 19 grudnia 2005 r. o umorzenie kwoty A, do której zwrotu została zobowiązana tytułem wypłaconego na jej rzecz zasiłku stałego w okresie, w jakim nabyła uprawnienie do renty z tytułu niezdolności do pracy, błędnie zakwalifikowano i rozpoznano w trybie art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zmianami), jako żądanie odstąpienia od zwrotu należności z tytułu wydatków na świadczenia z pomocy społecznej. Powołując się na przepis art. 99 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, Sąd wskazał, iż w razie zbiegu uprawnień do świadczenia z pomocy społecznej w postaci zasiłku stałego oraz renty z tytułu niezdolności do pracy, w sytuacji, gdy zasiłek stały wypłacono osobie uprawnionej w okresie, w którym już nabyła uprawnienia do renty, Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz inne organy rentowe wypłacają rentę pomniejszoną o kwotę odpowiadającą wysokości wypłaconych za ten okres zasiłków. Potrącenia wypłaconego zasiłku stałego z emerytury lub renty, w przeciwieństwie do świadczeń podlegających zwrotowi, dokonują właściwe organy rentowe ex lege tzn. z mocy prawa. Oznacza to, iż przepis art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej nie mógł stanowić podstawy prawnej do wydania przez organy administracji publicznej decyzji w przedmiocie odstąpienia od żądania zwrotu świadczenia, ponieważ na podstawie ustawy o pomocy społecznej, wypłacone skarżącej świadczenie w postaci zasiłku stałego, nie należy do kategorii świadczeń przyznawanych z zastrzeżeniem zwrotu.