Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 padziernika 2007 r., sygn. III SA/Po 235/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka Sędziowie As. sąd. Małgorzata Bejgerowska As. sąd. Szymon Widłak ( spr.) Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Skrocka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi I.H. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącego I.H. kwotę 7217,- (siedem tysięcy dwieście siedemnaście) złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/Sz. Widłak /-/M. Górecka /-/M. Bejgerowska

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w L. decyzją z dnia [...], nr [...] uznał za nieprawidłowe zgłoszenie celne dokonane w procedurze uproszczonej poprzez wpis do rejestru towarów objętych procedurą dopuszczenia do obrotu pod pozycjami [...], [...] i [...] z dnia [...] oraz zgłoszenia uzupełniającego SAD nr [...] z dnia [...] w części dotyczącej stawki celnej i kwoty długu celnego, określając na nowo wysokość długu celnego; wezwał importera I.H. do uiszczenia należności celnych od towaru sprowadzonego z Tajwanu i Korei w łącznej kwocie [...] oraz do uiszczenia odsetek wyrównawczych za okres od dnia powstania długu celnego do dnia wydania decyzji w kwocie [...].

W uzasadnieniu podano, że do zgłoszenia celnego SAD dołączono m. in. świadectwo pochodzenia towaru nr [...] z [...] ( dla towaru pochodzącego z Tajwanu ) oraz nr [...] ( dla towaru z Korei ) Po wyjaśnieniu istoty zgłoszenia celnego ( art. 3 § 1 pkt 24 Kodeksu celnego ) i treści art. 83 § 1 i 2 Kodeksu celnego organ celny wskazując na przepis § 20 a ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia ( Dz. U. Nr 130, poz. 851 ze zm. ) wskazał, że polskie władze celne zwróciły się do tajwańskich i koreańskich władz celnych o przeprowadzenie weryfikacji pod względem autentyczności i poprawności danych m. in. przedmiotowych świadectw pochodzenia. Pismami z dnia [...] oraz [...] koreańskie i tajwańskie władze celne nie potwierdziły ich autentyczności. W rezultacie oznacza to, że zgłoszenie celne zostało sporządzone na podstawie nieprawdziwych danych, a należności celne zaniżone.